پيش بيني بيشينه خواهي بر اساس ابعاد فراشناخت عاطفي

Prediction of Maximizing Based on Dimensions of Emotional Metacognition

هدف از پژوهش حاضر بررسي قدرت پيش بيني كنندگي ابعاد مختلف فراشناخت عاطفي بر روي بيشينه خواهي رفتاري و شناختي بود. آزمودني هاي پژوهش شامل 267 نفر از دانشجويان دانشگاه الزهراء بوده كه به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. براي سنجش ابعاد فراشناخت عاطفي از پرسشنامه فراشناخت ولز و همكاران و جهت سنجش بيشينه خواهي از پرسشنامه بيشينه خواهي شوارتز و همكاران استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه اگر چه بيشينه خواهي ذهني با همه ابعاد فراشناختي رابطه مثبت و معناداري دارد، اما فقط ابعاد كنترل ناپذيري تفكر و خطرات مربوط به نگراني و باورهاي نياز به كنترل افكار و باورهاي مثبت در مورد نگراني، بيشينه خواهي ذهني را پيش بيني مي كنند. بيشنه خواهي رفتاري نيز به ترتيب با بعد خودآگاهي شناختي و بعد باورهاي نياز به كنترل افكار به طور مثبت رابطه معناداري نشان داده است و همين دو بعد نيز قدرت پيش-بين كنندگي بيشينه خواهي رفتاري را دارند.

The purpose of this research was to investigate the prediction of maximizing based on dimensions of affection metacognition. Participants in this research included 267 students of Alzahra University were selected through cluster random sampling. The metacognition questionnaire (MCQ-30), (Wells & Cartwright-Hatton) and Schwartz et al questionnaires were employed. Results of the regression method showed that all of the metacognition dimensions had positive relationship with mental maximizing. Also negative beliefs about the controllability of thoughts and corresponding danger, positive belief about worry and negative beliefs about thoughts in generalincluding were significant predictor for mental maximizing. Behavioral maximizing had significant relationship with the dimensions of cognitive self-awareness and negative beliefs about thoughts, they could predict behavioral maximizing.