پيش بيني بهزيستي روانشناختي دانشجويان بر اساس بخشودگي و معنا در زندگي با توجه به نقش واسطه اي عواطف مثبت و منفي

Predicting Students’ Psychological Well-Being Based on Forgiveness and Meaning in Life: The Mediating Role of Positive and Negative Affects

پژوهش حاضر از نوع توصيفي با طرح همبستگي است و با هدف پيش بيني بهزيستي روانشناختي دانشجويان بر اساس بخشودگي و معنا در زندگي با توجه به نقش واسطه اي عواطف مثبت و منفي انجام گرفته است. بدين منظور بر اساس فرمول كوكران تعداد 377 نفر از دانشجويان دانشگاه كاشان با استفاده از روش نمونه گيري چندمرحله اي انتخاب شده و به پرسشنامه هاي بخشودگي (حشام و همكاران، 1389)، معنا در زندگي (استيگر، 2006)، عاطفه مثبت و منفي (واتسون و همكاران، 1988) و بهزيستي روانشناختي ريف (1989) پاسخ دادند. نتايج SEM از طريق نرم افزار ايموس-22 نشان داد بخشودگي و معنا در زندگي مي توانند به طور معناداري بهزيستي روانشناختي دانشجويان را پيش بيني كنند و عاطفه مثبت و منفي داراي نقش ميانجي گر در رابطه بخشودگي و معنا در زندگي با بهزيستي روانشناختي هستند. با توجه به شاخص هاي الگوسازي مي توان استدلال كرد كه مدل ارايه شده از برازش خوبي برخوردار بوده و انطباق مطلوبي بين مدل ساختاري شده با داده هاي تجربي فراهم گرديده است. در اين الگو، تمام وزن هاي رگرسيوني از نظر آماري معنادار بوده و متغيرهاي پيش بيني كننده الگو، 0/77 از واريانس بهزيستي روانشناختي را تبيين كردند. نتايج تلويحاً نشان مي دهد، از طريق افزايش سطح بخشودگي و معنا در زندگي مي توان به افزايش عاطفه مثبت و كاهش عاطفه منفي و از اين طريق بهبود بهزيستي روانشناختي دانشجويان كمك نمود.

The present study aimed to predict students’ psychological well-being based on forgiveness and meaning in life by considering the mediating role of positive and negative affects. It was conducted with a correlational method. Therefore, 377 students from the University of Kashan, Iran, were selected through multi-stage sampling and filled out Steger Meaning in life questionnaire, Ehteshamzadeh et al. Interpersonal forgiveness scale, Positive & Negative affect Schedule (PANAS) and Ryff psychological well-being Questionnaire. Data were analyzed using Structural Equation Modeling in Amos (version 22). The results showed that forgiveness and meaning in life could significantly predict students’ psychological well-being; moreover, positive and negative affect have a mediating role in the relationship between forgiveness, and meaning in life with psychological well-being. Considering the modeling indices, it could be argued that the proposed model had a good fitness, and it had good agreement with the empirical data. In this model, all regression weights were statistically significant, and predictor variables could explain .77 of the variance of psychological well-being. The implication is that positive and negative affects could be increased, leading to students’ psychological well-being, by enhancing students’ forgiveness and meaning in life.