مباني ادبي - زبان شناسي جري و تطبيق در تفسير قرآن

Principles of literary - and matching the linguistic interpretation of the Qurיan

تعمیم مفاهیم قرآنی و انطباق آنها درطول زمان بر شرایط و مصادیق جدید یكی از قواعد مهم تفسیری است كه به جری و تطبیق شهرت دارد. اختصاص بخش مهمی از روایات تفسیری شیعه به این موضوع از یك طرف و نقدها و طعن‌های برخی مخالفان بر این گونه روایات از طرف دیگر و نیز ارتباط وثیق این مسئله با خاتمیت و جاودانگی قرآن، مبناشناسی و تحلیل درست این قاعده ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، مبانی و دلایل این قاعده تفسیری از جنبه ادبی و زبان‌شناسی استخراج و بررسی شده اند. مهم‌ترین این مبانی عبارت‌اند از: پایان‌ناپذیری معانی نص، استعمال لفظ در بیش از یك معنا، العبره بعموم اللفظ لا بخصوص السبب، وضع لفظ برای روح معنا. تحلیل صحیح مبانی این قاعده نشان می دهد كه معصومین (ع) كه مبتكران این سنت تفسیری هستند، راهی را برای جاودانگی مفاهیم قرآنی و نو بودن آن در هر عصری به ما معرفی كرده‌اند و این قاعده تفسیری با اصول ادبی و زبان‌شناسی كاملاً منطبق است؛ لذا با اجرای آن، مفاهیم قرآنی از حصار زمان و مكان خارج می‌شوند و همیشه می‌توان از آنها استفاده كرد.

Extension of Quranic concepts and adapt over time to new circumstances and evidences that the current interpretation and implementation of important rules is known. Assign an important part of the traditions of Shia interpretation criticism and irony to this, on the one hand and on the other hand some opposition to these traditions and deep ties this issue with finality and eternity of the Quran, the Foundation Analysis and correct analysis of this rule seems to be necessary. In this study, analytical methods, principles and reasons for the rule of interpretation of literary and linguistic aspects extracted and examined. Foremost among these principles are the end, the meaning of the text, use the word in more than one sense, especially Alsbb La Albrh Bmvm literally, word for spirit means the situation. Correct analysis of the foundations of the rule indicates that the Imams (as) the originator of the tradition of interpretation, the way to immortality and Koran in every age we have introduced the novelty of it and no interpretation is entirely consistent with the principles of literary and linguistics; Therefore, its implementation, Quranic concepts of time and space outside the fence, and they can always be used.