بررسي و تحليل نقش پرسش در آثار فارسي عين‌القضات‌ همداني

كلام نوعي ارتباط است كه تا كنون از زواياي گوناگون بررسي و توصيف شده است. دانش‌هايي چون زبانشناسي، دستور، معناشناسي، كاربرد شناسي و... هر كدام به تحليل و توصيف اين پديده پرداخته‌اند. علوم بلاغي اگر چه با انگيزه تبيين و اثبات اعجاز قرآن تدوين شد، با گسترش دامنه موضوعات آن، به يكي از ابزارهاي مهم اهل ادب براي تبيين ظرافت‌هاي كلام ادبي تبديل شد. علم معاني يكي از شاخه‌هاي اصلي بلاغت است كه با بسط ظرافت‌ها و تكميل و تدقيق زاويه نگرش اين علم مي‌توان به نتايجي براي نقد و تحليل زبان متون دست يافت؛كلام چه به صورت نوشتار چه به صورت گفتار، در بردارنده اجزايي است كه در علم معاني در واحد جمله بررسي مي‌شود. از ديدگاه اين علم، كلام به خبر و انشا تقسيم مي‌شود، انشا از مباحث مهم اين علم است كه نقش اساسي در فراهم كردن زمينه ارتباط متكلم و مخاطب ايفا مي‌كند. پرسش از اقسام پنج گانه انشاست كه با پذيرش معاني ثانوي متنوّع، متكلم را در رسيدن به مقصود ياري مي‌رساند. همين امر آن را به عنوان مهم‌ترين و كارآمدترين جمله در انتقال معاني، تعليم و بيان تجربيات عارفانه، در آثار عين‌القضات معرفي كرده است. اين مقاله بر آن است كه با توجه به ويژگي‌هاي بلاغي پرسش نقش آن را در تقويت اركان ارتباط، تاثير و بلاغت آثار فارسي عين‌القضات همداني بررسي و تبيين كند.