نتايج درماني ثابت كردن تيبيا و فيبولا در مقايسه با ثابت كردن تيبيا به تنهايي در شكستگي هاي دوبل بستۀ ثلث تحتاني ساق

Comparison between clinical outcome of fixation of fracture of distal third tibial shaft with fixation and without fixation of fibula

زمينه: شكستگي استخوان هاي تيبيا و فيبولا يكي از شايعترين شكستگي هاي اندام در بيماران حادثه ديده مي باشد. درمان اين شكستگي ها معمولاً عمل جراحي ثابت كردن استخوان تيبيا است ولي در مورد نتايج حاصل از ثابت كردن استخوان فيبولا مطالعات جامعي وجود ندارد. روش كار: تمام بيماراني كه از مهر 1388 تا مهر 1390 به اورژانس بيمارستان رسول مراجعه كرده بودند و معيارهاي ورود به مطالعه را احراز كرده بودند وارد اين مطالعه آينده نگر شدند و در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول شامل 31 بيمار كه تحت درمان به صورت ثابت كردن استخوان تيبيا و فيبولا قرار گرفتند و گروه دوم شامل 34 بيمار كه فقط با ثابت كردن استخوان تيبيا درمان شدند و ميزان درد بعد از عمل، زمان بدست آمدن جوش خوردگي، عوارض درمان و طول مدت جراحي در دو گروه مقايسه گرديد. يافته ها: در گروه اول ميزان درد و زمان جوش خوردگي بطور معني داري كمتر از گروه دوم بود. در گروه اول هيچ موردي از عدم جوش خوردگي مشاهده نشد ولي در گروه دوم يك مورد عدم جوش خوردگي وجود داشت كه نهايتاً نياز به جراحي مجدد پيدا كرد. طول مدت جراحي در گروه اول بطور معني دار بيشتر از گروه دوم بود. نتيجه گيري: ثابت كردن استخوان فيبولا با زمان جراحي طولاني¬تر ولي نتايج بهتري همراه است.

Background: Fractures of tibia and fibula are one of the most common fractures of extremities in traumatic patients. Treatment of these fractures usually is surgical fixation of the tibia but there is not plenary study about the fixation of the fibula. Methods: All patients refers to Rasool hospital from Oct. 2009 to Oct. 2011 that achieved including criteria were entered in this prospective education and divided in to two groups: group 1 with 31 patients that was treated with fixation of the tibia and the fibula and group 2 with 34 patients that was treated with fixation of the tibia without fixation of the fibula and then severity of pain after the surgery, time of unio‎n, complication of the treatment and duration of the surgery were compared between them. Results: In group 1 severity of the pain and time of the unio‎n were significantly less than group 2. No nonunio‎n was observed in group 1 but one was seen in group 2 that finally required surgical management. Duration of the surgery in group 1 was significantly longer than group 2. Conclusion: Although fixation of the fibula has taken longer duration of surgery, have better clinical outcomes.