ارزش تشخيصي پروكلسيتونين در شاخص هاي شدت پيلونفريت حاد

Evaluation of diagnostic value of procalcitonin in severity indexes of acute pyelonephritis

زمينه: نظر به ويژگي پايين CRP و تعداد WBC در تشخيص پيلونفريت حاد، مي توان اندازه گيري پروكلسيتونين (PCT) را به عنوان معياري مفيد و عملي در تشخيص پيلونفريت حاد معرفي كرد. با توجه به نتايج متفاوتي كه در بررسي ها و مطالعات گذشته از ارزش تشخيصي PCT ارائه شده است،. هدف ما در اين بررسي، قبول يا رد ارزش تشخيصي PCT در افتراق پيلونفريت حاد از عفونت مجاري ادراري تحتاني بود. روش كار: تمامي بيماران با تشخيص باليني عفونت ادراري در مراكز آموزشي درماني امام رضا و سيناي تبريز و در صورت مثبت بودن كشت ادرار، به عنوان عفونت ادراري محسوب شده و وارد مطالعه شدند. موارد كشت ادرار بيشتر از 105 كلوني با يك پاتوژن يا بيشتر از 104 كلوني در فرد علامت دار به عنوان عفونت ادرار مورد در نظر گرفته شد. در كليه بيماران شمارش لكوسيتي، ESR، CRP سرم و PCT اندازه گيري شد. در تمام بيماران با عفونت ادراري تبدار، اسكن راديو ايزوتوپ انجام شد. در صورت آسيب پارانشيم در اسكن پيلونفريت حاد مطرح شد و بيماران بدون تب و اسكن راديو ايزوتوپ نرمال، در گروه عفونت ادراري تحتاني قرار گرفتند و ميزان پروكلسيتونين اندازه گيري شد. يافته ها: در اين مطالعه 100 بيمار تحت بررسي قرار گرفتند كه 47 نفر مبتلا به پيلونفريت حاد و 53 نفر مبتلا به سيستيت بودند. از نظر سني بين دو گروه تشخيصي پيلونفريت حاد و سيستيت تفاوت معني داري مشاهده نشد ( 106/0=P) از نظر جنسي نيز تفاوت معني داري بين دو گروه پيلونفريت حاد و سيستيت مشاهده نگرديد و مقدار (948/0= P) محاسبه شده بود. ميزان پروكلسيتونين بيماران به صورت ميانگين 34/6٪ محاسبه شد كه كمترين ميزان آن 2٪ و بيشترين مقدار آن 38٪ بود. نتيجه گيري: تفاوت معني دار آماري بين تعداد WBC در هر دو تشخيص مشاهده شده است به گونه اي كه اين ميانگين در گروه پيلونفريت حاد بيشتر از گروه سيستيت مي باشد. ميزان ESR نيز بين دو گروه تفاوت معني داري داشت و در بيماران با پيلونفريت حاد داراي ميانگين بالاتري بود. ميانگين ميزان پروكلسيتونين در دو گروه با يكديگر تفاوت معني داري نداشت.

Background: Due to the characteristics of the low CRP and WBC count in acute pyelonephritis, Procalcitonin (PCT) measurement can be a useful and practical option in acute pyelonephritis. According to different results in the investigation of the diagnostic value of PCT; the aim of this study was to evaluate the diagnostic value of PCT in differentiation of the lower urinary tract infection from acute pyelonephritis. Methods: All patients with a diagnosis of urinary tract infection in Imam Reza and Sina hospitals were enrolled in this study. Positive urine culture was considered as a urinary tract infection. If urinary tract infection with a pathogen colony more than 105 or more than 104 colonies is marked in person, it was considered as a urinary tract infection. In all patients, leukocyte count, ESR, CRP, and serum PCT was measured. In all patients with febrile urinary tract infection, radioisotope scan was performed. If a parenchymal defect was found in scan, they were considered as acute pyelonephritis. And also, patients without fever and normal radioisotope scan were considered as urinary tract infection. The end prolactin levels were compared according to final diagnosis. Results: In this study, 100 patients were studied: 47 patients with acute pyelonephritis, 53 cases with cystitis. Mean age of patients in acute pyelonephritis and cystitis did not differed significantly; but its P value was 0.106, which was significantly higher than the cut-off point. Gender also had no significant differences between two groups (P-value=0.948). The mean of Procalcitonin was 6.34%; with the range of 2% - 38%. Conclusion: No statistically significant differences were found between both groups. But the mean of WBC was higher in acute pyelonephritis than cystitis. ESR levels between bath groups were significantly different and it was significantly higher in patients with acute pyelonephritis. The mean of Procalcitonin in the two groups had no significant difference.