چكيده فارسي :
برخلاف دوران جنگ سرد كه تمركز قدرت در قالب نظم دو قطبي از ويژگيهاي بارز آن محسوب ميشد، در فضاي كنوني، نظام بينالملل با پراكندگي قدرت مواجه است؛ تا جايي كه از نظم چند قطبي يا حتي نظم غيرقطبي سخن به ميان آمده است. تاثير اين پراكندگي قدرت، سيالشدن نظم بينالملل و ايجاد فضاي جديد كنش در محيطهاي منطقهاي است. در واقع، توان و اراده قدرتهاي بزرگ سنتي (عموماً غربي) براي درگيري مستقيم در مناطق، كاهش يافته؛ به نحوي كه بيشتر مايل هستند از طريق حضور غيرمستقيم و جهتدهي به موازنه قواي سيال منطقهاي ايفاي نقش كنند. به همين نسبت، اين قدرتهاي نوظهور و منطقه اي هستند كه به بازيگراني فعال تبديل شدهاند و ميكوشند در فضاي جديد كنش، قدرت و نفوذ خود را ارتقا بخشند.
