بايسته هاي اساسي پژوهش در تعليم و تربيت اسلامي

با اينكه در صد ساله اخير، به ويژه نيمه دوم آن، تلاش هاي فراواني در قالب پژوهش، سمينار، مقاله، كتاب و... در زمينه تعليم و تربيت اسلامي به صورت جديد انجام گرفته است، ولي هنوز دانش و نظام تربيت اسلامي، در قلمرو معرفت هاي تربيتي و رفتار تربيتي، جايگاه شايسته خود را نيافته است. به ويژه در سالهاي پس از پيروزي انقلاب، پاسخ به چرايي اين امر، يكي از دغدغه هاي عمده مسوولين آموزش و پرورش كشور بوده و ديدگاه هاي متفاوتي درباره آن ارايه شده است. نگارنده در اين مقاله درصدد است با نگاهي روش شناختي به پژوهش ها و اقدامات صورت يافته، «بايسته هاي اساسي پژوهش در تعليم و تربيت اسلامي» را ارايه كند و مراحلي را كه از آن غفلت شده و چنين وضعيتي را پديد آورده است، نشان دهد.