پايه‎هاي هستي‎شناختي نظريه اخلاق اطلاعات فلوريدي

مقاله حاضر قصد دارد كه با جستجوي ريشه‎هاي هستي‎شناختي نظريه اخلاق اطلاعات فلوريدي، فهم عميق‎تري را در باب پيش‎فرض‎هاي آن در باب خدا، انسان و جهان به دست دهد. روش اين مقاله، سندي (Documentary Research) و رويكرد آن تحليل مفهومي (Conceptual Analysis) است. براي باز كردن يك مفهوم يا ارايه تحليل‌هاي بديل درباره آن، با استفاده از روش سندي مستندات اصلي‌ كه پايه استدلال هستند، جمع‌آوري كرده و با تكيه بر آنها، مفاهيم موجود تحليل و نقد، و مفاهيم جديد بسط داده مي‌شوند. بنيادهاي هستي‎شناسانه نظريه اخلاق اطلاعات فلوريدي در كنار اينكه بر پايه ارزش ذاتي موجودات بنا شده است، ابژه‎محور و هستي‎محور مي‌باشد و نگاه حداقلي به حق «بودن» بهمثابه حق پايه هر موجود دارد و اين نگاه هستي‎شناسانه بر پايه نظريه معرفت‎شناختي رياليسم ساختاري اطلاعات و نيز برداشت وي از مفهوم «شرور» به مثابه آنتروپي بنا شده است. او كنشگر اخلاقي در عصر اطلاعات را همانند خدا داراي شان صانعيت مي‎داند كه مسيول حراست از محيط اطلاعاتي ساخته خويش است. مفهوم «مسيوليت» كنشگر اخلاقي در نظريه اخلاق اطلاعات فلوريدي با برداشته شدن تاكيد از «انسان» به مفهوم «پاسخگويي» نقل مكان مي‎كند. اين برابري هستي‎شناختي ميان انسان‎ها و ساير موجودات ناشي از غفلت از هستي در نظر هايدگر است كه با از دست رفتن ابعاد موقعيت و مكان در تعريف رياضياتي از جهان و هم‎سطح ديده شدن همه موجودات در بُعد زمان در رياضيات جبري ناشي شده است.