فقر ذات‌گرايي در فلسفه تكنولوژي

ذات‌گرايي از رويكردهاي رايج در فلسفه تكنولوژي است كه بر مبنايِ آن شناختِ ماهيتِ تكنولوژي اولويت و اهميت دارد. مقاله حاضر به نقد ذات‌گرايي در فلسفه تكنولوژي در چهارچوب عقل‌گرايي انتقادي مي‌پردازد. استدلال مي‌كنيم كه اولاً، بدان جهت كه ذات‌گرايي به خردگريزي و جبرگرايي مي‌انجامد و زمينه اصلاح و بحث انتقادي را درباره تكنولوژي نابود و به‌جاي آن تغييرات ناگهاني و خارج از چهارچوب عقلاني را توصيه مي‌كند، نامطلوب است و ثانياً، دربردارنده برخي از پيش‌فرض‌ها و آموزه‌هاي نادرست درباره چگونگي تحول تكنولوژي و نسبت آن با انسان است. همچنين، نشان خواهيم داد كه راه‌حل‌هاي ذات‌گرايان در مواجهه با تكنولوژي مثل پناه بردن به هنر يا برقراري نسبت آزاد با تكنولوژي به‌جايي نمي‌رسد و در نهايت، بر اين نكته تاكيد مي‌شود كه در اصلاح تكنولوژي‌ها بايد ملاحظات محلي را در نظر گرفت و فرايند اصلاح را به‌تدريج و با بحث انتقادي پيش برد.