مقايسه اثربخشي مديتيشن و درمان فراشناختي بر كاهش اضطراب زنان باردار در سه ماهه آخربارداري‌

مقدمه: توجه به سلامت روانشناختي زنان باردار يكي از شاخصه‌هاي توسعه‌يافتگي جوامع به شمار مي‌آيد؛ چراكه زنان به دليل شرايط ويژه فيزيولوژي و عوارض جسمي و رواني ناشي از زادوري دستخوش آسيب‌پذيري بيشترهستند. هدف: مقايسه اثربخشي مديتيشن ودرمان فراشناختي بر كاهش اضطراب زنان باردار در سه ماهه آخر بارداري. مواد و روش‌ها: اين پژوهش تجربي با طرح تك‌موردي چند خط پايه‌اي است و جامعه‌ي آن دربرگيرنده همه زنان باردار شهر رشت بود كه در مدت سه ماهه نخست سال 94 به دليل شكايت از اضطراب بارداري به مطب يكي از پزشكان متخصص زنان و زايمان مراجعه كرده بودند. از ايشان خواسته شد تا پرسشنامه اضطراب حاملگي (PRAQ) را كامل كنند. برپايه پاسخ به اين پرسشنامه، از جامعه نامبرده، نمونه‌اي به تعداد 8 نفر به صورت نمونه‌گيري هدفمند كه نمره بالايي در اضطراب حاملگي داشتند، انتخاب و نيز بر‌اساس متغيرهاي سن، شغل و تحصيلات همتا شدند. سپس، به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي تقسيم شدند. گروه اول به صورت انفرادي در نشست‌هاي درمان فراشناختي و گروه دوم در نشست‌هاي مديتيشن شركت داده شدند. ميزان اضطراب حاملگي شركت‌كنندگان در مراحل پيش‌آزمون، خلال نشست‌هاي درماني، پايان نشست‌هاي درماني و گام پي‌گيري (40 روز پس از پايان نشست‌هاي درماني) اندازه‌گيري شد. روش آماري به كار گرفته شده آزمون فريدمن بود كه با نرم‌افزار SPSS انجام شد. نتايج: درمان فراشناختي و مديتيشن بر كاهش اضطراب حاملگي زنان باردار در سه ماهه آخر بارداري كارايي دارد (01/0p < ) و از نظر اثربخشي در مقايسه با هم تفاوت معني‌دار ندارد. نتيجه‌گيري: درمان‌هاي روانشناختي همچون درمان فراشناخت و مديتيشن دركنترل اضطراب و سلامت روانشناختي زنان باردار تاثير دارد.

Introduction: women, due to their physiological condition and reproductive complications, compared with men, are more vulnerable. For this reason, womenʹs health is one of the indicators of development of the societies. Objective: To compare the effectiveness of meditation meta-cognitive therapy in reducing anxiety in pregnant women in the last trimester of pregnancy Materials and Methods: This study is an experimental study with multiple baseline design. The study population included all pregnant women in Rasht during the first trimester in 2016. They visited a gynecologistʹs doctor complaining of anxiety due to pregnancy. They were asked to complete pregnancy anxiety scale (PRAQ). Based on the answers to the questionnaire from the community, a sample of eight people targeted for sampling were selected, who had high scores in anxiety pregnancy and also based on age, occupation and education, then randomly divided into two experimental groups. The first group took part in individually meta-cognitive therapy (MCT) sessions and group meditation sessions. Participants in the pre-test anxiety in pregnancy, during therapy sessions, end of therapy sessions and follow-up phase (40 days after the end of therapy sessions) were assessed. Friedman test with SPSS software was used for statistical analysis. Results: MCT and meditation are effective on reducing anxiety in pregnant women in the last trimester of pregnancy (P < 0/01). Conclusion: MCT and psychological treatments such as meditation are effective in controlling anxiety and psychological health of pregnant women. Conflict of interest: non declared