ساختار و كاركرد تصوير رويش در شعر شفيعي كدكني

The structure and function of the image of growing in Shafiei’ s poetry

يكي از ويژگي هاي مهم شعر شفيعي كدكني، پيوند عميق آن با ادبيات و گذشته تاريخي و فرهنگي ايران است. نمود اين ويژگي را بيش از همه، در دو حوزه اسطوره و عرفان مي توان ديد. بنابر اظهارات منتقدان، اين دو در كنار مضامين اجتماعي، مهم ترين دلالت هاي معنايي شعر شفيعي را تشكيل مي دهند. هدف مقاله حاضر، بررسي نظام تصاوير شعر شفيعي كدكني و تبيين ارتباط آن با سه حوزه معنايي يادشده است. ازاين رو با معرفي تصوير رويش، كه تصوير مركزي در شعر اوست، شبكه تصويري شعر وي ترسيم شده است. اين شبكه تصويري، حاصل گرد آمدن نظام مند تصاويري چون رستني ها و باران و بهار و صبح و سرودن است. مهم ترين كاركرد تصوير مركزي رويش، ايجاد تقابل معنايي ميان دو دسته از مفاهيم است كه امكان دلالت گري شعر شفيعي را در سه حوزه يادشده ممكن مي سازد. بنابراين، خوشه تصويري رويش را در شعر شفيعي بايد نقطه برخورد اصلي ترين معاني برآمده از شعر وي محسوب كرد كه با چينش مفاهيم و تصاوير در نظامي تقابلي، موجب بازتعريف بسياري از نمادهاي سابقه دار در شعر معاصر فارسي مي شود.

One of the most important features of Mohammad Reza Shafiei Kadkani’s poetry is its profound link with historical and cultural background of Iran. This feature can be found، more than anything else، in two areas of myth and mysticism. These two، along with social themes، constitute the most outstanding semantic implications of Shafiei’s poetry، according to critics. The purpose of this article is to study the image system of Shafiei’s poetry and to explain its relationship with the three above-mentioned semantic areas. This image network is the result of a systematic gathering of images such as vegetation، rain، spring، morning and singing. The most important function of central image of growth is the creation of semantic confrontation between two categories of concepts، what makes the signification of Shafiei’s poetry in three mentioned areas possible. Therefore، the visual cluster of growth in Shafiei’s poetry should be considered as the point of conjunction of the main meanings derived from his poetry، which redefines many of the symbols in the contemporary Persian poetry by repositioning concepts and images in a contradictory system.