واكاوي مفهوم كعب در مسئلۀ مسح پا از منظر فقه اماميه

Analyze the concept of anklebone from Shia’s jurisprudence perspective

در فقه شیعه، كعب به‌عنوان انتهای محدودۀ طولی مسح پا بیان شده است. در لغت، بر 4 موضع از پا، كعب اطلاق می‌شود؛ فقهای شیعه اگرچه اتفاق نظر دارند كه كعب در مسئلۀ وضو به خلاف عامه، برآمدگی‌های طرفین پا نیست، اما در تعیین آن از بین دیگر مصادیق اختلاف دارند و بر دو قول هستند؛ دستۀ اول آن را برآمدگی روی پا و دستۀ دوم آن را مفصل مچ می‌دانند. این اختلاف ناشی از صدق لغوی كعب بر این دو موضع و روایات باب وضوست. در این پژوهش با بررسی ادلۀ لغوی، فقهی و روایی هر دو قول مشخص شده است كه هیچ‌كدام تام نیستند و تعیین قطعی كعب مقدور نیست و مفهوم آن مجمل است؛ بنابراین از آنجا كه مسئلۀ اقل و اكثر ارتباطی است، نسبت به زائد برائت جاری شده و در نتیجه مسح تا برآمدگی روی پا كافی و مجزی است.

Prayers is the most important pillar of Islam. Islamic form of ritual ablution known as Wudhu is one its preconditions. Althoug it is a consensus among all Muslims; there are disagreements in details. The current consensus of Shia’s opinion is that feet shoud be just wiped not whashed. Shia scholors have delimited the area that should be wiped and have discussed a lot about it’s border toe and anklebone.Shite scholors have two openions and each has it’s own reasons. In this article linguistic meaning of anklebone have been observed and shia scholors and jurisprudential ideas and islamic traditions have been studied thoroughly