بررسي شرايط عملياتي فرآيند كاهش گرانروي (ويسبريكينگ) قير در سيستم نيمه پيوسته

افزايش ميزان استفاده از نفت خام و محصولات آن منجر به كاهش منابع نفتي باكيفيت شده است. علاوه بر اين پالايش نفت خام باعث توليد ته مانده پالايشي سنگيني شده كه در صورت عدم ارتقا ، تنها كاربرد سوختي دارد. به همين جهت فرآيند هاي مختلفي براي استفاده مجدد و مناسب از اين باقي مانده هاي سنگين نفتي مانند قير ابداع شده است. يكي از اين فرآيندها، روش ارتقا قير به‌وسيله كاهش گرانروي (ويسبريكينگ) مي باشد. اين روش به دو صورت سوكري و كويلي انجام مي شود. در اين كار اثر افزايش فشار بر ميزان بازده كك توليدي با يك فرضيه جديد ارايه شده است. افزايش فشار با جلوگيري از خروج محصولات گازي سبك و انتقال هيدروژن بين ساير اجزا، سبب كاهش نسبت كربن به هيدروژن و كاهش كك توليدي مي شود. همچنين تاثير زمان بر ميزان توليد محصولات و تغييرات ويسكوزيته و ارتباط بين دما و زمان در دماهايي پايين تر از دماهاي فرآيند كاهش گرانروي بررسي شده است.

Increased consumption of crude oil and its derivatives has resulted in reduction of high quality petroleum sources. In addition, refining crude oil gives heavy cuts, which can only be used as fuel if not upgraded. Therefore, different processes have been developed for appropriate applications of such heavy residues as tar. One of the processes for upgrading tar is reduction of viscosity (visbreaking). This is performed by soaker and coil methods. In this work, the effect of increased pressure on coke yield by a new hypothesis has been introduced. Increasing pressure reduces carbon to hydrogen ratio and coke formation by preventing the release of light gaseous products and hydrogen transfer between the other components. Furthermore, the effect of time on the amount of production and viscosity variations as well as the relation between temperature and time at temperatures below viscosity conversion process temperature has been investigated.