مقايسه اثربخشي آموزش هوش شخصي و بدني بر علايم اختلال بدشكلي بدن متقاضيان عمل زيبايي بدن

مقدمه و هدف: هوش شخصي و بدني از مهم‌ترين عوامل تاثيرگذار علايم اختلال بدشكلي بدن هستند كه مي توانند نقش اساسي در كاهش عمل زيبايي بدن داشته باشند. مطالعه حاضر باهدف مقايسه اثربخشي آموزش هوش شخصي و بدني بر علايم اختلال بدشكلي بدن متقاضيان عمل زيبايي انجام شد. مواد و روش‏ها: روش پژوهش، آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري بوده است. نمونه آماري تحقيق، شامل 48 نفر از متقاضيان مراجعه‌كننده به مراكز عمل زيبايي بدن شهرستان تبريز در سال 1395 بودند كه به روش تصادفي، در سه گروه آموزش هوش شخصي، آموزش هوش بدني و گروه گواه اختصاص داده شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه هوش شخصي ماير و همكاران، مقياس هوش بدني اندرسون و مقياس اختلال بدشكلي بدن ربيعي و همكاران استفاده شد، سپس داده ها با استفاده از آزمون‎هاي تحليل واريانس آميخته، تعقيبي توكي و بنفروني از طريق نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) مورد تحليل قرار گرفتند. ميزان P كمتر از 05/0 معني‌دار در نظر گرفته شد. نتايج: آموزش هاي هوش شخصي و هوش بدني، در كاهش علايم اختلال بدشكلي بدن متقاضيان عمل زيبايي بدن اثربخش بوده اند؛ اما بين اثربخشي اين دو روش در بهبود علايم اختلال بدشكلي بدن و ابعاد آن، تفاوت معني دار مشاهده نشد نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي آموزش‌هاي هوش شخصي و هوش بدني در كاهش علايم اختلال بدشكلي بدن متقاضيان عمل زيبايي، به نظر مي‌رسد آموزش‌هاي هوش شخصي و هوش بدني باعث كاهش گرايش متقاضيان به عمل زيبايي شده‌اند.

Background and Objective: Personal intelligence and body intelligence are the most effective factors on the symptoms of body dysmorphia and can have a basic role for the decrease of cosmetic surgery. This research was performed to compare the effectiveness of personal intelligence and body intelligence training on the symptoms of body dysmorphia in cosmetic surgery applicants. Materials and Methods: This research was an experimental with pre-test, post-test and follow-up. Statistical sample of the present study included 48 applicants who referred to Tabriz cosmetic surgery centers in 2016. They randomly assigned to personal intelligence, body intelligence training groups and control groups. Mayer’s personal intelligence, Anderson’s body intelligence and Rabiei’s body dysmorphic questionnaires were used for data collection. The data was analyzed by mixed ANOVA, Tukey and Bonferroni analysis with SPSS-22 software. P value less than 0.05 was considered significant. Results: Personal intelligence and body intelligence training had significant effects to decreasing the body dysmorphia and aspect of body dysmorphia in cosmetic surgery applicants. But difference effectiveness of these interventions was not significant to treatment of the body dysmorphia and aspect of body dysmorphia in cosmetic surgery applicants. Conclusion: According to the effectiveness of personal and body intelligence training to decreasing the body dysmorphia in the cosmetic surgery applicants, it seems that personal and body intelligence training reduces the cosmetic surgery tendency in applicants.