مدل علي براي ابعاد طرح ارتباطي خانواده ، تاب آوري و مهارت مهار خشم با گرايش به خشونت

پژوهش حاضر باهدف تبيين رابطه علي بين ابعاد الگوي ارتباطي خانواده، تاب آوري و مهار خشم با گرايش به خشونت در نوجوانان صورت گرفت.شركت كنندگان اين پژوهش، 287 از دانش آموزان دبيرستان هاي شهر بابلسر بودند كه بر اساس روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. به منظور اندازه گيري متغيرهاي پژوهش، ابزار هاي طرح هاي ارتباطي خانواده، تاب آوري، مهار خشم و گرايش به خشونت مورد استفاده قرار گرفتند. براي ارزيابي مدل پيشنهادي، از نرم افزار آموس و از روش تحليل مسير استفاده گرديد كه با توجه به مقادير شاخص هاي به دست آمده، داده ها با مدل تحقيق برازش داشت. بررسي اثرات كل نشان داد كه جهت گيري گفت و شنود بيشترين تاثير بر تغييرات گرايش به خشونت داشته است. محاسبه ميزان تاثير متغيرهاي مستقل بر وابسته، حاكي از آن بود كه 12 درصد از تغييرات، متغير تاب آوري و 40 درصد از تغييرات، متغير مهارت مهار خشم و 39 درصد از تغييرات، گرايش به خشونت، توسط مدل تبيين مي شود. بررسي نقش واسطه اي تاب آوري و مهارت مهار خشم در رابطه بين طرح -هاي ارتباطي خانواده و گرايش به خشونت نشان داد كه تاب آوري در رابطه بين جهت گيري گفت وشنود و گرايش به خشونت و مهارت مهار خشم در رابطه بين هر دو بعد جهت گيري با گرايش به خشونت نقش واسطه اي ايفا مي كنند.