بررسي انتقادي روش مفسران قرآن كريم در بيان تاريخ

The Holy Quran commentators critical examination of history

تعامل ميان رشته اي قرآن و تاريخ از پيشينه اي طولاني برخوردار است. همواره مفسران در تبيين بخش هايي از قرآن بر خود لازم مي دانسته اند كه از تاريخ استفاده نمايند. با گذشت زمان روش هايي كه مورخان استفاده مي نمودند پيچيده تر شد و توانايي بالاتري را در حل مسائل خود به دست آوردند اما مفسران همسوي با اين پيشرفت ها حركت ننمودند؛ به همين خاطر در حوزه روش هاي تاريخي به كارگرفته شده ايشان آسيب هاي فراواني قابل مشاهده است. روش هايي كه مفسران معاصر در تبيين مسائل تاريخي به كار مي گيرند تفاوت چشمگيري با روش هاي مفسران متقدم ندارد ازاين رو با تكرار روش هايي ناكارآمد در اين زمينه روبه رو هستيم. مقاله پيش رو با استفاده از روشي تحليلي- توصيفي و با منظري انتقادي به دنبال بررسي نقاط قوت و ضعفي است كه در روش هاي تاريخي مفسران قابل ملاحظه است. بررسي اين نقاط كمك مي كند تا امكان رسيدن به الگويي پيشرفته و بومي در حوزه به كارگيري از روش هاي تاريخي در تفاسير قرآن كريم فراهم بيايد.

Interdiciplinary Interaction between Quran and history has a long chronicle.Interpreters always contrive to use history as a useful tool to make their works credible. Historians during ages attained new methods and techniques to promote their works but Quranic interpreters failed to keep along with them. As a result they faced grave problems in their line of work.Contemporary Interpreters use outdated historical methods and are repeating using these obsolete procedures over and over again. In this paper we try to recount the pros and cons of the mhistorical methods interpreters use for their works in order to improve them or suggest new approaches in this regard.