نقد و بررسي عللِ «از خود بيگانگي» از منظر فوير باخ و كارل ماركس

A Critical Study of Feuerbach and Karl Marx on the Causes of Human Self-Alienation

فوير باخ و كارل ماركس از هگليان چپ گرا و فيلسوفان مادي اي هستند كه بعد از هگل، درباره «از خود بيگانگي» و علل آن بحث نموده اند. فوير باخ بر اين باور است كه انسان ها، با فرافكني و برون فكنيِ كمالاتِ خود، خدا و مذهب را مي سازند و با تسليم شدن در برابر آن از خود بيگانه مي شوند. كارل ماركس نيز معتقد است: عامل اوليه «از خود بيگانگي» مالكيت خصوصي و، در مرحله بعد، دين و مذهب مي باشد. از منظر باخ و ماركس، راه برون رفت از اين بيگانگي به انكار دين و مذهب منتهي مي شود. در پژوهش حاضر، بعد از بيان تاريخچه «از خود بيگانگي»، ديدگاه فوير باخ و ماركس توضيح داده شده و با بيان وجه اشتراك و افتراق اين دو ديدگاه، به نقد و بررسي آنها پرداخته شده است. پژوهش پيشِ رو به اين نتيجه رهنمون شده كه اولاً، مشكل اساسي اين دو تن در جهان بيني مادي آنان است، ثانياً، ديدگاه آنان از نظر تئوري و محتوايي با اشكالات عديده اي روبرو است و، ثالثاً، آنچه آنان از آن به عنوان عوامل «از خود بيگانگي» ياد مي كنند، از عواملِ خودآگاهي و خوديابي مي باشند

Feuerbach and Karl Marx are known among leftist Hegelians and materialist philosophers that studied self-alienation and its causes after Hegel. Feuerbach believes that human being، projecting his/her perfections، has made God and religion and، submitting before Him، has been self-alienated. And Karl Marx has attributed self-alienation to private ownership at first and then to religion. As viewed by the philosophers، human being may be rescued from self-alienation only in the case of leaving religion. As viewed in the paper، however، the philosophers` material vision on the universe may be regarded as their main obstacle to view correctly، their view is exposed to various objections in two fields of theory and content and finally what called by them as alienation may be counted as an agent of self-awareness and self-perceiving.