مقايسه اثرات ونكومايسين و انروفلوكساسين بر روي نسبت هتروفيل/لنفوسيت، تغييرات توكسيك هتروفيل ها و شمارش كلني ها در استئوميليت ناشي از استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين در خرگوش

A comparative study between Vancomycin and Enrofloxacin in Heterophil: Lymphocyte ratio, toxic heterophils and Colony counting in experimental Methicillin resistant staphylococcus aureus osteomyelitis in rabbits

استئوميليت از شرايط مهم و تهديد كننده زندگي است كه در پزشكي و دامپزشكي متعاقب جايگزيني عامل عفوني پس ازعفونت با باكتري و يا ناشي از تروما، تورم بافت نرم ويا حتي اعمال جراحي ارتوپدي و بخصوص در افراد دچار ضعف سيستم ايمني مشكل ساز است. از بين عوامل عفوني متعدد ايجاد كننده استئوميليت، استافيلوكوكوس اورئوس هاي حساس ومقاوم به متي سيلين نقش مهمي دارند. از آنجايي كه امروزه گونه هاي مقاوم به ونكومايسين از گوشه كنار جهان گزارش شده اند و ونكومايسين به عنوان درمان خط اول موارد استئوميليت حاد ناشي از گونه هاي مقاوم به متي سيلين مي باشد، تلاش براي جستجوي درمان جايگزين از دغدغه هاي محققان است. در اين مطالعه 18 سر، خرگوش سفيد نيوزلندي در سه گروه كنترل، ونكومايسين و انروفلوكساسين قرار گرفتند. خرگوش ها با 106واحد تشكيل دهنده كلني از باكتري در ديافيز استخوان تيبيا آلوده شده و پس از دوهفته متعاقب اطمينان از ايجاد استئوميليت حاد با توجه به راديولوژي در سه گروه به شكل تصادفي تقسيم شدند. قبل و بعد از ايجاد استئوميليت پارامترهاي التهابي، نسبت هتروفيل به لنفوسيت و تغييرات توكسيك هتروفيل ها اندازه گيري شد. پس از دوهفته درمان در گروه هاي درماني، دو هفته نيز به عنوان استراحت در نظر گرفته شده و خرگوش ها با تجويزمقادير بالاي داروي بيهوشي آسان كشي و استخوان جهت بررسي ميكروبيولوژي وشمارش كلني ارسال شد. پس از تجزيه و تحليل آماري تفاوت بين گروه كنترل و ونكومايسين و گروه كنترل و انروفلوكساسين در پارامترهاي مورد مطالعه معني دار بوده (P<0.05) و در عوض تفاوت بين گروه ونكومايسين و انروفلوكساسين معني دار نبود(P<0.05) به نظر مي رسد انروفلوكساسين مي تواند جايگزين مناسبي براي ونكومايسين در استئوميليت حاد ناشي از استافيلوكوكوس آرئوس مقاوم به متي سيلين مي باشد.

Osteomyelitis is one of the most important life threatening conditions in medicine and veterinary subsequently localized through infection agent following sepsis by bacteria or from trauma، soft tissue، or even following the orthopedic surgery. From among various inflectional agents، MSSA aureus which is sensitive and resistant to MRSA Methicillin play important role in causing osteomyelitis staphylococcus. Since today it is reported from around the world species resistant to vancomycin which is applied as primary treatment in the cases of acute osteomyelitis resulted from MRSA، efforts to find out alternative treatment is a matter of concern for researchers. In this study، 18 New Zealand white rabbits were divided in to 3 groups of control، vancomycin and enrofloxacin. Rabbits were infected by CFU106 from bacteria in diaphysis of tibia bone and after two weeks ensuring that the acute osteomyelitis induced in tibia bone tissues، rabbits were distributed in 3 groups randomly. Before and after inducing osteomyelitis، inflammatory parameters of heterophil to lymphocyte ratio and toxic changes were measured. After two weeks’ treatment in groups of treatment، two weeks were considered as rest too. after that bones sent for colony counting and microbiology examination. Findings of statistical analysis showed that the difference between control group and vancomycin and control group and enrofloxacin in introduced parameters was significant (P<0.05)، however there was not significant difference between the groups of vancomycin and enrofloxacin (P<0.05). It is supposed that vancomycin could be substituted by enrofloxacin in acute osteomyelitis resulted from MRSA.