هنر بدون متافيزيك: خوانشي پساساختارگرايانه از هنر

Art without Metaphysics: A Post-structuralist Reading of Art

هنر مدرن منادي دوران جديدي است، دوران تعليق و وانهادگي؛ دوراني كه در حوزه هاي عمومي تر پست مدرن ناميده مي شود. پساساختارگرايي انديشه ي چنين دوراني است، دوراني كه انسان به سرشت تاريخي خود پي مي برد و از بند لوگوس مي گسلد. اما اين وانهادگي، برخلاف تصور رايج، زندگي را با نسبيت محض و بي معنايي مواجه نمي سازد. مي خواهيم ببينيم در انديشه ي پساساختارگرا چه بر سر هنر مي آيد. در واقع «هنر بدون لوگوس» موضوع اصلي اين مقاله است. در اين مقاله با معرفي و نظريه پردازي پيرامون مفهوم «فدراليسم زباني» تلاش مي كنيم خوانشي متفاوت از هنر در پارادايم پساساختارگرايي ارائه دهيم. با كنار گذاشتن لوگوس، بار تعهد هنر بر دوش «ديگري» قرار مي گيرد. در اين معنا هنر اساساً متعهد است، اما نه ديگر تعهد به امري متافيزيكي، كه تعهدي زميني و اين جهاني. در اين مقاله با معرفي و نظريه پردازي پيرامون مفهوم «فدراليسم زباني» تلاش مي كنيم خوانشي متفاوت از هنر در پارادايم پساساختارگرايي ارائه دهيم. با كنار گذاشتن لوگوس، بار تعهد هنر بر دوش «ديگري» قرار مي گيرد. در اين معنا هنر اساساً متعهد است، اما نه ديگر تعهد به امري متافيزيكي، كه تعهدي زميني و اين جهاني.

Modern art proclaims a new epoch، epoch of suspension and release، the epoch called postmodern in public spheres. Post-structuralism is the thought of this epoch، the epoch in which man realizes his historical nature، and releases from Logos. Nevertheless، this release، contrary to the current conception، does not confront the life with pure relativism and meaninglessness. We want to see what would happen to the art in post-structuralism. In fact، the main theme of this article is "the art without Logos". In this article، by introducing and theorizing about “Linguistic Federalism” we would try to present a novel and different reading of art in post-structuralist paradigm. By laying aside Logos، commitment of art would charge to the "other". In this way، art is essentially committed، although not a metaphysical one، but a mundane commitment. In this article، by introducing and theorizing about “Linguistic Federalism” we would try to present a novel and different reading of art in post-structuralist paradigm. By laying aside Logos، commitment of art would charge to the "other". In this way، art is essentially committed، although not a metaphysical one، but a mundane commitment.