مفهوم شناسي طبيعت گرايي روش شناختي به مثابه يك ابرپارادايم براي علم مدرن

The Concept of Methodological Naturalism as a Superparadigm for Modern Science

طبيعت گرايي روش شناختي مهم ترين ويژگي علم معاصر است كه بر اساس آن شناخت و تبيين جهان طبيعي فقط از طريق علل طبيعي موجه است و استفاده از هرگونه امر ماورائي مانند خدا و فعل او در شناخت طبيعت ممنوع است. در حال حاضر اين خصيصه به عنوان يك قالب و ابرپارادايم براي علم مدرن شناخته مي شود. بر اساس اين ابرپارادايم، هر فعاليت معرفتي كه بخواهد شايسته عنوان علم شود، بايد اين روش را رعايت كند. مفهوم شناسي طبيعت گرايي روش شناختي براي فهم بهتر پديده پيچيده علم و نيز نظريه پردازي در مورد علم ديني مهم و حياتي است؛ طبيعت گرايي روش شناختي معمولاً با برخي از مقولات مانند پوزيتيويسم يا طبيعت گرايي علمي اشتباه گرفته مي شود. در اين نوشتار بيان خواهد شد كه هرچند طبيعت گرايي روش شناختي شباهت هايي با روش تجربي، تجربه گرايي فلسفي و علمي، پوزيتيويسم، پوزيتيويسم منطقي، علم گرايي، طبيعت گرايي علمي و طبيعت گرايي هستي شناختي دارد، اما با آنها متفاوت است. هدف از اين مقاله جلوگيري از برخي خلط ها در فضاي علمي كشور در بيان ويژگي هاي علم است.

R. M. Hare, the contemporary moral philosopher, believes that to meet the moral questions we need to distinguish two levels: intuitive thinking and critical thinking. In Hare's opinion, the intuitive thinking level has simple principles learned passively by people in their moral education. However, due to a variety of unique situations faced by people in life, the intuitive level has no real application. This said, one should therefore enter the field of critical thinking. Entry-level critical thinking, moral actors in decision-making, creativity, are guided by rationality. In critical thinking, the ability to solve ethical dilemmas, moral reform in society, avoiding relativism in ethics, accepting truth and acceding the limits of human knowledge, reform-oriented recommendations and reconciliation between utilitarianism and task-oriented schools can be referred as noticeable functions.