اصول طراحي بناهاي فرهنگي با رويكرد زمينه گرايي در معماري معاصر ايران

Principles of Cultural Monuments Design by Contextual Approach in Contemporary Architecture in Iran

در اين پژوهش موضوع رويكردهاي زمينه گرايي در برخورد با بناهاي فرهنگي معاصر در معماري ايراني مورد بررسي تطبيقي قرار مي گيرند و از بررسي آنها پيشنهاداتي در چارچوب وجوه مختلف زمينه گرايي براي طراحي بناهاي فرهنگي ارايه مي گردد. در حال حاضر و با توجه به سردرگمي جامعه معماري در فقدان سبك و رويكرد خاص و مشخص شاهد بناهايي هستيم كه بعضا نسبت به زمينه خود بي تفاوت هستند. بي تفاوتي به زمينه باعث بروز مشكلات زيادي در معماري و شهرسازي و ارتباط بنا با كاربري هاي پيراموني ايجاد مي كند. اين در حالي است كه با شناخت رويكردهاي زمينه گرايي و وجوه پيراموني آن مي توان پيشنهاداتي را در جهت تعامل و تدثيرگذاري هرچه بيشتر بنا در محيط پيراموني اش ارايه داد. هدف اصلي از اين پژوهش استخراج رويكردهاي متفاوت مواجهه طراحان بناهاي فرهنگي معاصر نسبت به زمينه طراحي شان و مقايسه تطبيقي آنها در معماري ايران مي باشد. در اين راستا فرض عمده بر آن است كه ساختمان بناي فرهنگي نبايد نسبت به زمينه خود بي تفاوت و منفعل باشد و بايد از طريق راهكارهاي گوناگون طراحي و خلاقيت معمارانه به ارزش ها و كيفيات بصري زمينه طراحي بيافزايد. روش تحقيق در اين پژوهش بصورت مطالعه و توصيف مباني نظري و نمونه هاي موردي بوسيله مطالعات كتابخانه اي، پروسه اعتبارسنجي از جامعه آماري محدود و تحليل نتايج بدست آمده مي باشد كه نهايتا روش توصيفي تحليلي را به روش تحقيق اين پژوهش اطلاق مي كنيم. نتيجه عمده اي كه از اين پژوهش بدست آمد نشان دهنده 3 رويكرد اصلي تقابل، تبعيت و راهكار ميانه در برخورد با زمينه بود كه الگوي راهكار ميانه بيشترين و شاخص ترين آثار را پديدار كرده است، هر چند كه در رويكردهاي ديگر نيز آثار ارزشمند وجود دارد. به همين دليل پيشنهاد مي شود طراحان ضمن اهميت دادن به زمينه و استفاده از خلاقيت و توانايي معمارانه خ ود سعي در ارتقاي كيفيت بصري زمينه داشته باشند.

In this research, the subject of contextualism approaches in dealing with contemporary cultural buildings in two classes: Iranian and western architecture are examind and some suggestions on various aspects of contextualist framework for designing cultural buildings are presented. Now, due to the confusion of architecture in the absence of specific style and approach, we are seeing buildings which are indifferent of their context. Underlying indifference causes many problems in architecture and urbanism relationship building with the surrounding land makes. However, the recognition of contextualism approaches and its surrounding aspects can offer recommendations to interacting and further influence in its surrounding. The main objective of this study was to extract different approaches of facing contemporary cultural building designers into their design and comparative assessment of Iranian architecture. In this regard, the main assumption is that cultural building should not be passive and indifferent to their context and must go through various strategies designed and architectural creativity to add values and visual qualities in the context of design. The methodology of this research is studying and theoretical describing and case studies by library studies, the validation process of the limited data and analysis results and finally, descriptive study refers to the methodology of this study. The major result of this study were indicated three main approaches to conflict, adherence and moderate approach in dealing with the context that has emerged most median strategy pattern and prominent works, although other approaches are also valuable works. That's why the designers beside emphasis on context and use architectural creativity and ability, have tried to improve the quality of their visual context.