بررسي تطبيقي كالبدي فضايي دو ميدان نقش جهان و كامپيدوليو

Comparative Spatial and Physical Study of Two Squares of Naghshe-E-Jahan and Campidoglio

معماري يكي از راه هاي شناخت مكانت و ارزش بسياري از موضوعات در واصل گردانيدن انسان به آرمان هاي معنوي است. در وصول به آرمان انساني، شناخت جايگاه وي در عالم بسيار مهم است كه آن را به هويت تعبير كرده اند. هرآنچه به احراز هويت معنوي انسان انجاميده از ديرباز مورد توجه بوده، هنر يكي از اصلي ترين آنهاست كه در مورد سبك هاي معماري نيز مصداق دارد. اين مقاله با مطالعه تطبيقي شيوه شهرسازي رنسانس و مكتب اصفهان دوره صفويه، پاسخي مشترك برخواسته از نيازهاي انساني يافته. ابتدا نحوه توسعه و گسترش اصفهان دوره صفويه و رم دوره رنسانس مقايسه و سپس ارتباط مراكز قدرت سياسي با مراكز مذهبي بررسي شده است. بررسي تناسبات و محاوره فضايي اجزا و عناصر شكل دهنده و بررسي تطبيقي نگرش معنا گرايانه در طراحي دو ميدان تبيين قالب هاي مشترك مراتب عالي و روحاني هنر خواهد بود.

Architecture is one of the means of recognizing the place and value of many subjects in bringing human beings to spiritual aspirations. understanding human aspiration, understanding the position in the world is very important, which has been interpreted as identity. Everything that has led to human spiritual authentication has long been considered, and art is one of the most important ones that applies to architectural styles. This is a comparative study on the Renaissance urbanization and the Isfahan school of Safavid era and find a common response to human needs. At first, the development and expansion of Isfahan during the Safavid period and the Renaissance period were compared and then the relationship of political power centers with religious centers was studied. Investigating the proportions and spatial interactions of components and elements and comparative study of the semantic attitude in designing two squares will explain the common forms of high and spiritual level of art.