كليدواژه :
ابن سينا , اوج لذّت , خير محض , نفس ناطقه
چكيده فارسي :
بحث از لذّت، ازجمله موضوعاتي است كه سابقه‌اي ديرينه در فلسفه دارد. لذّت از آن جهت كه محصول نفس و قواي نفساني است، از مباحث فلسفي تلقي مي‌شود و از همين رو، در آثار فيلسوفاني چون ارسطو، فارابي، ابن سينا و ملاصدرا، به شكل و شيوه‌اي مبسوط به آن پرداخته شده است. ابن سينا در آثار گوناگون خود، اين بحث را مورد مداقّه قرار داده است. او پس از بيان اين مطلب كه هر قوه‌اي، لذّت مخصوص به خود دارد، درك خير محض را لذيذترين امر براي نفس ناطقه بر‌مي‌شمارد كه راه رسيدن به آن، غلبه بر موانع وصول است. اين موانع از نظر او عبارتند از: عدم توجه نفس به كمال خويش، تن انساني، مشغله‌هاي بدني، غرق شدن در طبيعت و عدم تجربه.
چكيده لاتين :
Pleasure is a long-discussed issue in philosophy, because it is the result of soul and its powers which are discussed in philosophy. Therefore, such philosophers as Aristotle, Farabi, Avicenna, and Mulla Sadra have discussed it extensively in their writings. In his various works, Avicenna has scrutinized the problem of pleasure. Having referred to one type of pleasure special for each human power, he regards the apprehension of absolute good as the most delightful thing for intellective soul, which should be achieved by removing and overcoming its obstacles, including soul's negligence over its perfection, human body, bodily engagements, getting involved the nature, and lack of experience .
