پايداري زيست محيطي در اقامتگاه هاي گردشگري (مطالعه موردي: شهرهاي منتخب استان مازندران)

(Environmental Sustainability In Tourist Resorts(A case study: Selected Cities in Mazandaran Province

توسعه گردشگري در هر مكان جغرافيايي باعث مي شود تا در كنار آثار مثبت و پيامدهاي مثبت اقتصادي، اجتماعي، شاهد اثرات زيست محيطي نيز باشيم. چانچه اين اثرات از نوعي منفي بوده و تداوم پيدا كند، در آن صورت مي تواند خسارت هاي جبران ناپذيري را به بار آورد. امروزه، گردشگري پايدار در چارچوب برنامه هاي توسعه پايدار به منظور حفاظت از محيط زيست مناطق گردشگري مورد توجه خاصي قرار گرفته است. در همين راستا، هدف اين بررسي، ارزيابي ميزان پايبندي صاحبان اقامتگاه هاي گردشگري به گردشگري پايدار در شهرهاي منتخب ساحلي استان مازندران است. جامعه آماري تحقيق حاضر را صاحبان اقامتگاه ها ي گردشگري در سه شهر بابلسر، نور و محمودآباد تشكيل دادند كه به صورت نمونه گيري تصادفي ساده ، 121 نفر انتخاب شدند. روش انجام اين تحقيق به صورت پيمايش بوده و براي جمع آوري اطلاعات نيز از پرسشنامه استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان داد كه پاسخگويان نسبت به گردشگري پايدار گرايش مثبت داشتند و ميزان اين گرايش برحسب سن، تحصيلات و سابقه اشتغال پاسخگويان متفاوت بوده است. علاوه بر اين، نتايج تحقق نشان داد كه بين دو بعد ذهني و عملي گردشگري پايدار رابطه مستقيم وجود داشته است. در نهايت، ميزان پايبندي به گردشگري پايدار در بين سه شهر مورد بررسي، متفاوت بوده است.

Tourism development at any geographical location may cause positive as well as negative economic and social consequences, along with environmental impacts that if the later appears in negative outcomes and continues it can bring irreparable damages. Today, the sustainable tourism in the framework of sustainable development planning has been considered to prepare environmental protection. In this regard, the purpose of this study is to assess attitudes and intensions of owners of tourist resorts toward sustainable tourism in some selected resorts in Mazandaran province. Population of the study included owners of tourist resorts in those cities which 121 people were selected by simple random sampling. T conduct the survey a survey method was applied and questionnaire was the instrument of collecting data. Findings of the study showed that the surveyed people had positive attitudes towards sustainable tourism and the level of this tendency varied based on the respondents’ age, education and work experience. Furthermore, the result of the research showed that there was a direct relationship between the subjective and practical dimensions of sustainable tourism. Finally, the findings indicated that the owners’ level of commitment to the sustainable tourism in the three cities studied was different.