اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش سبك زندگي در رضايتمندي و فرسودگي زناشويي زنان متأهل شهر اصفهان انجام شده است. روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي همراه با گروه كنترل و پيش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماري شامل تمامي زنان متأهل مراجعهكننده به فرهنگسراي خانواده شهر اصفهان در بهار سال 1395 ميباشد كه 30 نفر از آنها به شيوه نمونهگيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شده اند (هر گروه متشكل از 15 نفر). گروه آزمايش در طول 12 جلسه هفتگي، آموزش سبك زندگي را دريافت نمودند. ابزار سنجش بكار رفته در اين پژوهش شامل، پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (1989) و پرسشنامه فرسودگي زناشويي پاينز(MBQ) (1996) ميباشد كه در دو مرحله پيشآزمون و پس آزمون در مورد گروه آزمايش و گواه اجرا شده است. دادهها از راه نرم افزار SPSS-21 و روش آماري تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شدند. نتايج حاكي از آن است كه آموزش سبك زندگي باعث افزايش رضايتمندي زناشويي و كاهش فرسودگي زناشويي ميشود كه اين يافتهها در سطح 0/05
چكيده لاتين :
The aim of this study was to review the effectiveness of life style training on marital satisfaction and marital burnout among married women of Isfahan city. The research method was quasi-experimental with control group and pre-test and post-test. The population included all married women referred to the family community center in Isfahan in the spring of 2016. The sample size included 30 subjects chosen by convince sampling and randomly divided into control and experimental groups (n1=n2=15). The experimental group during 12 weekly sessions, received lifestyle training. All participants completed, Enrich Marital Satisfaction Questionnaire (1989) and Pines Marital Burnout Questionnaire (MBQ) (1996) as pre-test and post-test. Data were analyzed by covariance in SPSS-21. Results showed that lifestyle training increases marital satisfaction and reduces marital burnout and the findings were significant (P<0/05). According to the findings, couples can enrich their life by reforming their lifestyle through life style training.