برنامه ريزي استراتژيك در نظام آموزشي

آموزش و پرورش سرمايه گذاري يك نسل براي نسل ديگر است با اين اميد كه نظام آموزشي شهرونداني مولد و مطيع به جامعه تحويل خواهد داد، از اين رو ماهيت آموزش و پرورش آينده نگري را ايجاب مي كند؛ اما حركت به سوي آينده بدون شناخت روندها و نيروهايي كه عمل مي كنند از يك سو و تلاش و كاوش براي آفرينش واقعياتي كه خواهان آن هستيم از سوي ديگر به از دست دادن فرصتها براي ايجاد زندگي بهتر مي انجامد. برنامه ريزي استراتژيك به عنوان يك فرايند پويا با دورنگري نسبت به واقعيات و موقعيتهاي موجود، ارائه راهبردها و تاكتيكهاي موثر براي رسيدن به فردايي بهتر را امكان پذير مي سازد. برنامه ريزي استراتژيك يكي از رويكردهايي است كه در سال هاي اخير از سوي بسياري از رهبران و مديران سازمان ها به عنوان سياستي نوين براي كاهش مسايل مبتلابه سازمان ها و نيز ارتقاي كيفيت نتايج و عملكرد سازماني مطرح شده است. يكي از انواع سازمان ها، سازمان هاي آموزشي است كه در طول مدت طي شده از تاسيس نظام آموزشي مشخص گرديده است كه ديگر شكل سنتي قادر به حل مشكلات آموزشي نخواهد بود؛ به همين علت لزوم بهره گيري از برنامه ريزي استراتژيك به عنوان يك ضرورت در نظام آموزشي كشور مطرح گرديده است. برنامه ريزي استراتژيك اهداف سازمان آموزشي را با توجه به رسالت آن تعيين و از طريق مطالعات محيطي، فرصتها، تهديدها، نقاط قوت و ضعف سازمان را شناسايي مي نمايد تا از اين طريق هدفهاي واقع بينانه تري را تعيين و به اجرا درآورد. در مطالعه حاضر، روند برنامه ريزي استراتژيك، ضرورت تدوين برنامه هاي استراتژيك و فرآيندهاي آن در نظام آموزشي مورد بررسي قرار ملاحظه و بررسي قرار گرفته است