بررسي آسيب هاي اندام فوقاني در بازيكنان هندبال و واليبال باشگاهي ايران و ارتباط آن با برخي ويژگي هاي بدني

study of upper extremity injuries in Iranian clubs handball and volleyball players and its relationship with some physical features

زمينه و هدف: عمده فعاليت بازيكنان هندبال و واليبال با اندام فوقاني صورت مي­گيرد، از اين رو احتمال وقوع آسيب در اين اندام زياد است. هدف از تحقيق حاضر، بررسي آسيب ­هاي اندام فوقاني در بازيكنان هندبال و واليبال باشگاهي ايران و ارتباط آن با برخي ويژگي­ هاي بدني بود. روش تحقيق: 45 هندباليست مرد (ميانگين سني 3/62±24/71 سال، قد 5/67±186/58 سانتي­ متر و وزن 9/81±86/66 كيلوگرم) و 35 واليباليست مرد (ميانگين سني 4/57±25/71 سال، قد 5/92±193/59 سانتي­ متر و وزن 6/93±88/02 كيلوگرم)، به طور غيرتصادفي در اين مطالعه شركت كردند. براي مشخص كردن آسيب ­ها، پرسش­نامه محقق­ ساخته با ضريب اعتبار 0/84 توسط آزمودني­ ها تكميل گرديد. مجموعه‌اي از شاخص‌هاي تن‌سنجي به لحاظ كمي اندازه­ گيري و ارزيابي شدند. ارزيابي قد ايستاده و گستره دست­ ها با متر نواري، فاصله دو زائده آخرومي، طول بازو و طول ساعد با آنتروپومتر و زاويه حمل با زاويه سنج يونيورسال صورت گرفت. پس از تعيين طبيعي بودن توزيع داده­ ها از طريق آزمون كلموگروف-اسميرنوف، از آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن براي تعيين رابطه بين متغيرها استفاده شد و سطح معني­ داري 0/05>p منظور گرديد. يافته­ ها: نتايج تحقيق نشان دادند كه در اين ورزشكاران، بين آسيب پارگي تاندون يا ليگامنت در اندام فوقاني و عرض شانه (0/007=p) همبستگي منفي و معني­ داري وجود دارد. از طرف ديگر، بين آسيب شكستگي در اندام فوقاني و وزن (0/02=p)، قد (0/01=p)، گستره دست­ ها (0/01=p)، عرض شانه (0/01=p)، طول بازوي دست برتر (0/01=p)، طول بازوي دست غيربرتر (0/01=p) و طول ساعد دست غيربرتر (0/04=p) همبستگي مثبت و معني­ داري مشاهده شد. نتيجه­ گيري: برخي از ويژگي­ هاي بدني با ميزان شيوع آسيب­ هاي اندام فوقاني در رشته­ هاي واليبال و هندبال رابطه داشته و مي­ توانند به عنوان يك عامل خطر محسوب شوند. بر اين اساس توجه به برنامه­ هاي آماده­ سازي اختصاصي ورزشكاران در الگوهاي حركتي، عضلات و مفاصل درگير از كاربردي­ ترين راهبردهاي پيشگيرانه است كه مي­ تواند به كاهش آسيب­ هاي ورزشي و افزايش دوره قهرماني ورزشكاران نخبه كمك نمايد.

Background and Aim: The main activities in handball and volleyball players occurs with upper limb, so the prevalence of injury in upper extremity is high than other organs. The purpose of this study was to identify the upper extremity injuries in handball and volleyball players in Iranian clubs and its relationship with some physical features. Materials and Methods: 80 subjects as handball (n=45, age 24.71±3.62 yr, height 186.58±5.67 cm and weight 86.66±9.81 kg) and volleyball players (n=35, age 25.71±4.57 yr, height 193.59±5.92 cm and weight 88.02±6.93 kg) were non-randomly participated in this study.A researcher-made questionnaire with 0.84 reliability was provided to determine the type of injuries.. anthropometrical parameters such as: height and Arm span, biacromial breadth (shoulder width), shoulder-elbow length, elbow-wrist length and carrying angle were measured by suitable divices. . After determining the normal distributionBy Kolmogorov-Smirnov test, Spearman correlation coefficient was used to determine the relationship between variables and Significant level was set as pResults: The results showed a significant negative correlation between sprain injuries in upper extremity and the biacromial breadth in athletes (p=0.007), moreover, a significant positive correlation was found between upper extremity fractures, and weight (p=0.02), height (p=0.01), Arm Span (p=0.01), shoulder width (p=0.01), the top arm's length (p=0.01), the arm's length in non-dominant hand (p=0.01) and the forearm in non-dominant hand (p=0.04). Conclusion: Some anthropometric parameters can be related with prevalence of upper extremity injuries in volleyball and handball players, so it can be considered as a one is important risk factor. Accordingly, giving consideration to athletes' preparation exercises on motor patterns, muscles and involved joints is among the most functional preventive strategies that can be useful to reduce sport injuries and promote championship life of elite athletes.