جستاري در سبك شعراي طنزپرداز عصر مشروطه با تكيه بر «افشاگري و آگاهي‌بخشي»

هدف اين پژوهش پاسخ به اين سوال است كه اين شاعران طنزپرداز (عارف قزويني، ميرزاده عشقي، ايرج ميرزا، دهخدا و اشرف‌الدين حسيني) چگونه از «افشاگري» به عنوان يكي از ويژگيهاي سبكي ادبيات طنز در جهت آگاهي بخشي، بيداري و افزايش بينش و درك عمومي قدم برداشتند و تا چه ميزان مسايل مختلف و پيچيده اجتماعي- سياسي را براي عامه مردم زمان خود قابل فهم كردند. لحن اعتراض و افشاگريهاي يكسان اجتماعي و حقيقت جويي در شعر اين شاعران، مشهود و ويژگي مشترك است و افشاگري و آگاهي‌بخشي به عنوان معياري براي مقبوليت، توجيه جايگاه و رمز ماندگاري اشعار طنز اين شاعران از تجلي خاصي برخوردار است. نتايج نشان داد كه بيشترين درصد ابيات افشاگري در سروده هاي با محتواي طنز به دهخدا و كمترين درصد به ايرج ميرزا مربوط است. و درصد افشاگري در اشعار مورد بررسي اين شاعران بين 17 تا حدود 30 درصد متغير است و در اين ميان درصد افشاگري دهخدا و نسيم شمال نسبت به عشقي، عارف و ايرج ميرزا برتري دارد.