بررسي ترجمه سورآبادي براساس نظريه نظم جرجاني (بررسي موردي جملات استفهامي)

The Investigation of Surabadi Translation According to the Abdul Qader Al Jorjaniייs Theorg of Order (Case Study of Question Sentencs)

ترجمه و تفسير سورآبادي يكي از مهم‌ترين و قديمي‌ترين تفسيرهاي اهل سـنت بـه زبـان فارسي است. سورآبادي در حدود سال 470 هجري اين تفسير را به رشته تحرير در آورده است. وي در ذيل هريك از آيات، پس از ترجمه به تفسير آيات پرداخته است و تلاش كرده از نظر زباني به ويژه از نظر رعايت نكات صرفي، بلاغي و نحوي، تعادل كافي برقرار نمايد. در اين مقاله تلاش شده ديدگاه جرجاني در مورد نظم و در باب استفهام، سپس براساس نظريه نظم عبدالقاهر جرجاني و ديدگاه بلاغي وي در باب استفهام و برخي از آياتي كه مربوط به استفهام است و جرجاني در كتاب دلايل الاعجاز خود به بررسي اين آيات پرداخته است، مورد بررسي قرار گيرد. اين مقاله به روش توصيفي تحليلي به اين نتيجه مي‌رسد كه سورآبادي در ترجمه تحت اللفظي خود از آيات شريفه مورد بحث ساختار زبان مبدا را بر هم نزده و براساس همين سبك به مقوله تقديم و تاخير توجه كرده است. از سوي ديگر، وي در ترجمه خود به جايگاه معاني ثانويه استفهام توجه كرده است اما به صورت دقيق جايگاه بلاغي تقديم و تاخير را مد نظر قرار نداده است.

The investigation of Surabadi Translation according to the Abdul Qader Al Jorjaniʹs theorg of order. (case study of question sentencs). One of the most important and theoldest interpretations of Sunni in Persian language isthe translation and interpretation of Surabadi. Around the year of 470 Hegira, Abu Bakr ʹAtiq ibn Mohammad al-Heravi, known as Surabadi, wrote this interpretation. Surabadi under any of the verses, after the translation, interpreted the versesand tried to obtain an adequate balance in terms of observing morphological and syntactic rhetoric.The present article investigates Jurjani’sviews on order and questions and after that the article studies the translation of some verses according tothetheory of orderand his rhetorical perspective on questions. Jurjani surveyed these verses, which are related to questions, in his book titled “Alajaz reasons”. Adopting a descriptive-analytic approach the article concludes that in his own literal translation of these holy verses, Surabadi did not change the structure of the source text and using this strategy, he noticed dedicate and delay categories. On the other hand, in his translationhe accounted for the importance of Secondary meanings questions but he did not consider the rhetorical position of dedicate and delay meticulously.