زمينه هاي نظري، اجتماعي و تاريخي پدرسالاري عربي: از تكوين تا تداوم

پدرسالاري و پدرشاهي بنيان هاي تيوريك خاصي در انديشه قدما و متاخرين چون؛ افلاطون، مكياول، توماس هابز و هگل دارد كه با بهره گيري از شرايط جوامع سنتي امكان بروز مي يابد. همچنين پدرسالاري عربي با بهره گيري از ساختارها و سنن تاريخي-اجتماعي جوامع عرب همچون؛ «قبيله، عقيده، غنيمت» بعنوان استوارترين مجراي انتقال و حفظ قدرت در اين جوامع تكوين يافته است. پدرسالاري عربي با دستيابي به ثروت كلان مستخرج از نفت نسبت به تكرار عقيده غنيمت در قشربندي قبيله اي اين جوامع كه بزرگترين ساختار اجتماعي آنها است، پرداخته و با ايجاد ذهنيت پدرسالارنه نسبت به بازتوليد فرهنگي خود در ذهنيت فرد عرب موفق بوده است و همچنين در تصادم با موج جهاني شدن نسبت به جعل و وارونه سازي آن و هر تكانه اي همچون جهاني شدن كه مي تواند در لرزاندن پايه هاي پدرسالاري موثر باشد با بكارگيري و توليد دستگاه تكنوكراسي رفاهي و رفاه فزاينده نسبت به از بين بردن وضعيت سوژه گي فرد و پيش خريد كالا و درخواست سياسي جامعه اقدام نموده است.