تبيين سياست‌هاي ضد هژمونيك چين و روسيه در قبال آمريكا در منطقه اوراسيا

ايالات متحده آمريكا در طول تاريخ خود همواره با تكيه بر گزاره‌هاي واقع‌گرايانه خواهان ايجاد نظام تك‌قطبي مبتني بر هژموني آمريكايي بوده كه براساس دو محور يكجانبه‌گرايي و مداخله‌گرايي قوام مي‌يابد. اين مهم، در انديشه نظم نوين آمريكايي كه پيوسته بعنوان دال مركزي اهداف تمامي روساي جمهور آمريكا پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي تا امروز قرار داشته مورد تاكيد بوده است. بر اين اساس سياست نفوذ در مناطق راهبردي قدرت‌هاي رقيب از مهمترين اهداف سياست خارجي آمريكا در اين دوران بود كه از مهمترين اين مناطق، اوراسيا است. روسيه و چين دو كشور اوراسيايي در بيش از دو دهه اخير توانمندي هاي خود را در اين منطقه در راستاي ايجاد اتحاد استراتژيك و جلوگيري از مداخله قدرت خارجي در امور منطقه بكار گرفته اند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه دو كشور خواهان باز توزيع قدرت در نظام بين‌المللي ‌بوده و حاضر به پيروي از اصول رهبري آمريكا در مناسبات منطقه‌اي و جهاني بخصوص در اوراسيا نيستند. قدرت‌يابي روسيه و چين در عرصه‌هاي مختلف و تاثيرگذاري آنان بر نظام بين الملل و پيرو آن تقابل با هژمون گرايي آمريكا منجر به طرح اين سوال شده است كه روسيه و چين در اوراسيا چگونه و با چه ابزارهايي با سياست‌هاي يكجانبه‌گرايي هژمون به مقابله پرداخته و آيا محور اتحاد دو كشور در برابر هژمون امكان‌پذير خواهد بود؟ فرضيه مقاله اين است كه سياست‌هاي روسيه و چين در قبال آمريكا در اوراسيا، به ترتيب در بُعد موازنه سخت و موازنه نرم قوام‌يافته و باتوجه به منافع نسبي هركدام در حوزه‌هاي ژيوپليتيكي، سياسي، امنيتي، فرهنگي و اقتصادي نتوانسته مسير يكنواختي را سپري كند.