الويت بندي راهبردهاي ارتقاء دلبستگي كودكان به محله گلسار شهر رشت با استفاده از QFD

Prioritizing Strategic Alternative for Improvement of Neighborhood Attachment Using QFD Proccess (Case Study: Golsar District, Rasht City)

افرادي كه در دوره كودكي فرصت ايجاد رابطه دلبستگي با محله را پيدا نكرده باشند در بزرگسالي نيز شانس كمتري براي ايجاد پيوندهاي احساسي با محيط زندگي خود خواهند داشت. با توجه به اهميت دوره كودكي در دلبستگي مكاني، مقاله حاضر به دنبال ساخت و الويت بندي گزينه هاي راهبردي در جهت افزايش ميزان دلبستگي كودكان به محله گلسار شهر رشت است. لحاظ نكردن خواسته هاي ذينفعان در فرايند ساخت و الويت بندي راهبردها منجر به اتلاف هزينه و عدم حصول نتيجه مي گردد. ابزارهاي نوين برنامه ريزي راهبردي مانند (QFD) بر الويت بندي راهبردها بر حسب نيازها ي ذينفعان تاكيد دارند. در اين راستا، در ابتدا با استفاده از روش عكاسي توسط كودكان و مصاحبه عميق با 30 كودك نيازهاي آنان شناسايي شده و در مرحله بعد از 400 نفر از كودكان و والدين آنها خواسته شده اهميت هريك از نيازها را رتبه بندي نمايند. سپس راهبردها با تكنيك گروه اسمي توسط متخصصين و با استفاده از اطلاعات مرحله اول، راهبردهاي موجود در طرح تفصيلي منطقه و مباحث تخصصي در جلسه گروه اسمي تدوين مي گردند. در پايان با استفاده از ماتريس روابط راهبردها الويت بندي شده و برنامه هاي اجرايي مربوط به آنها بيان مي گردند. نتايج نشان مي دهد، راهبردهايي كه باعث تسهيل بازي كودكان در محله شده، ارتباط آنان را با طبيعت شكل مي دهد و آنها را در رويداد هاي فرهنگي و خلاقانه در سطح محله درگير مي كند، بيشترين كارايي را در تبديل محله گلسار به محله دوست داشتني از نظر كودكان خواهد داشت.

Neighborhood is second social environment after family In Iranian Islamic culture. Neighborhood attachment can motivate engagement in local affairs; it also can lead to high level of perceived security, and improvement of other wellbeing factors among its inhabitants. Therefore, many studies have been trying to find ways to facilitate positive relations between person and his living place .In the past, neighborhood was a place for children intellectual, moral growth and development of their religious beliefs. It was a place to learn basics of social life and cultural values of society. After experiencing lived neighborhood, one gradually starts exploration in the city as a larger community. The modern age of mobility and the growth of communication technologies have led to essential changes in both of physical characteristics of city and urban life styles. Thus, defined neighborhood, and its features of attachment or unattachment is altered for children. Recent researches have shown that children’s first experiences in neighborhood can extremely affect their attitudes toward neighbors, neighborhood and the city. Due to the criticality of this issue, this article is dedicated to find and prioritize strategic alternatives for enhancing place attachment among children residents of Golsar neighborhood in Rasht city. It is necessary to hear children’s voice about their attachments to the neighborhood. Lack of attention to the needs of stakeholders can lead to the waste of money without attaining expected results.