سنجش رابطه ي ميان محل سكونت و انحرافات اجتماعي (مطالعه موردي: محلات حاشيه نشين و غير حاشيه نشين نهضت آباد و گلستان شهر اهواز)

On the Measurement of the Relationship between Residence Place and Social Delinquencies (Case study: Marginalized and Non- Marginalized Neighborhoods of Nehzatabad and Golestan in Ahwaz City)

حاشيه‌نشيني تجلي نابرابري اجتماعي- اقتصادي در زمينه عدم تعادل در توزيع متناسب امكانات و منابع جامعه است. توزيع امكانات اقتصادي، اجتماعي و سياسي در تمام مناطق كشورها به ويژه در كشورهاي در حال توسعه داراي توزيع يكساني نيست و باعث مهاجرت و انتقال جمعيت از مناطق فقير به مناطق برخوردار مي گردد و حاشيه‌نشيني بوجود مي آيد و مشكلاتي را در فرايند شهرنشيني به وجود مي آورد كه يكي از عناصر منفي در شهرنشيني است. هدف اين پژوهش بررسي و سنجش رابطه‌ي ميان محل سكونت و انحرافات اجتماعي ميان محلات حاشيه‌نشين و غير حاشيه‌نشين مي‌باشد. از نظر هدف كارردي و از نظر ماهيت و روش شناسي توصيفي-تحليلي است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران از ميان جامعه ي آماري تحقيق كه خانوارهاي ساكن محله ي نهضت آباد (حاشيه نشين) و گلستان (غير حاشيه نشين) است محاسبه گرديده، و به طور تصادفي 300 نفر از محله ي نهضت آباد و 320 نفر از محله ي گلستان مورد پرسش گري قرار گرفته اند. جهت آزمون فرضيه ها از روش آزمون مقايسه ميانگين دو متغير و واريانس دو طرفه در محيط SPSS استفاده گرديده است. نقشه ها با استفاده از نرم افزار ARC GIS ترسيم شده اند. ميانگين انحرافات اجتماعي در محله غير حاشيه نشين گلستان برابر 1/97 و در محله حاشيه نشين نهضت آباد برابر 2/15 مي باشد با توجه به (0/01=sig) و (2/614=T) تفاوت ميانگين معني دار است. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه ميزان انحرافات اجتماعي در محله ي نهضت آباد بيش از محله ي گلستان مي باشد. واريانس دو طرفه ارتباط متقابل ميان محل سكونت، سطح تحصيلات و ميزان درآمد را در ميزان گرايش به انحرافات اجتماعي نشان مي دهد.

Marginalization is the manifestation of social-economic inequality related to lack of balance in appropriate distribution of social facilities and resources of the society. The distribution of economic, social and political facilities is not balanced in all regions of the countries, especially in developing ones and causes migration and transfer population from poor to enjoyed areas, so this situation creates marginalization and creates problems in the process of urbanization which is considered as a negative element in urbanization. The objective of this study is the analysis and measurement of the relationship between residence place and social delinquencies and among marginalized and non- marginalized neighborhoods. This study is Practical and also Descriptive-analytical in terms of objective and also nature and methodology, respectively. Using Cochran formula, sample size was calculated from the population of research in which, the households living in Nehzatabad (marginalized), and Golestan (non-marginalized). Furthermore, 300 members and 320 members were surveyed randomly from Nehzatabad and Golestan, correspondingly. In order to analyze hypothesizes, comparing the mean of two variables and two-way variance were used by SPSS software. Maps were made using ARC GIS software. The mean of social delinquencies equals 1.97 and 2.15 in Nehzatabad marginalized and Golestan non-marginalized neighborhoods, respectively. Given GIS=0.01 and T=2.614, means are significantly different. Therefore it could be concluded that the level of social delinquencies in the Nehzatabad neighborhood is more than Golestan neighborhood. The two-way variance shows an interaction between residence place, education and income level in tendency toward social delinquencies.