حرمت غيبت مخالف

Prohibition of backbiting the opponent of the Imami Shiite

يكي از دغدغه‌هاي اساسي بشرِ امروز مقولات اخلاقي (اعم از اخلاق فردي و اجتماعي) است. بسياري از مشكلات، اختلافات و نابساماني‌هاي جوامع بشري ناشي از فقدان آن است. يكي از اين مقولات اخلاقي «غيبت» است كه مباحث فراواني را دربر دارد. صاحب‌نظران دربارۀ قلمرو غيبتِ حرام اختلاف دارند. مشهور فقيهان اماميه بر اين باورند كه غيبت غيرِشيعۀ اثناعشري جايز است. اين نوشتار، نخست، ادلۀ هفت‌گانۀ شيعۀ قائل به جواز را بررسي و نقد كرده است؛ سپس، ادله‌اي را اقامه كرده است بر حرمت غيبت مطلق مسلمان، اعم از فرقه‌هاي مختلف شيعه و مسلمانان اهل سنت، به‌جز ناصبي و غالي.

One of the human being`s contemporary main concerns is moral issues (both individual and social ethics); Many of the difficulties, disagreements and dislocations of human societies are arising from the lack of them. One of the ethical issues is backbiting that contains lots of discussions. The pundits disagrees on the scope of prohibited backbiting. The famous Imami jurisprudents believe that backbiting a non - Imami shiite is permissible. This essay has firstly considered and criticized the seven evidence of the Shiites who are adherents of permission. It has secondly introduced the reasons of prohibition of backbiting the absolute Muslims both the different shia and suni sects except the Nasebis (the enemies of the prophet`s household) and the Ghalis (the exaggerators).