تاثير آموزش فلسفه براي كودكان (P4C) به روش پژوهش مشاركتي بر مسئوليت­ پذيري دانش‌­آموزان

Teaching Philosophy for Children (P4C) Using a Community of Inquiry Method and its Impact on Students’ Accountability

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش فلسفه براي كودكان (P4C) به روش پژوهش مشاركتي بر مسئوليت­‌پذيري دانش آموزان بوده است. اين پژوهش شبه‌­تجربي از نوع پيش­‌آزمون پس­‌آزمون با گروه كنترل است. جامعۀ مورد مطالعه شامل همۀ دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه مدارس دولتي شهر تهران در سال 95-1394 بوده است كه با بهره­‌گيري از روش نمونه­‌گيري چند مرحله اي، 50 تن از دانش‌آموزاني كه مسئوليت­‌پذيري آنها پايين ­تر از سطح متوسط بود انتخاب و با قرعه‌­كشي يك گروه به عنوان گروه آزمايش(25 نفر) و گروه ديگر به عنوان گروه گواه (25نفر) انتخاب شدند. برنامه آموزش فلسفه براي كودكان به روش پژوهش مشاركتي، روي گروه آزمايش در ده جلسه 90 دقيقه اي اجرا شد در حالي كه گروه كنترل هيچ گونه آموزشي در اين زمينه دريافت نكرد. پس از مداخله در مرحله پس آزمون هر دو گروه (آزمايش و گواه) پرسشنامه مسئوليت‌­پذيري را تكميل كردند. براي تحليل داده‌­ها از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون تحليل كوواريانس ميان - گروهي) استفاده شده است. ضمن تاييد فرضيه اصلي پژوهش، نتايج نشان داد كه مسئوليت­پذيري دانش آموزاني كه آموزش فلسفه براي كودكان را دريافت كرده اند به طور معناداري بالاتر از مسئوليت ­پذيري دانش آموزاني است كه اين آموزش را دريافت نكرده اند. بنابراين آموزش فلسفه به روش پژوهش مشاركتي بر مسئوليت­‌پذيري دانش آموزان مؤثر است.

The current study[3] was undertaken to evaluate the impact of P4C (Philosophy for Children) instruction using a community of inquiry method on students’ accountability. This quasi-experimental research had a pretest posttest control group design. The statistical population of the study included all female students of public high schools in Tehran in academic year 2015-2016. For the purpose of sampling, 50 students whose accountability was lower than average were chosen via multi-stage sampling method and were randomly assigned to experimental (N=25) and control (N=25) groups. The experimental group received P4C instruction using a community of inquiry method in 10 ninety-minute sessions, while the control group did not receive the intervention. In the posttest, both experimental and control groups were given the accountability questionnaire. In order to analyze the data, descriptive and inferential statistics (between group analysis of covariance) were utilized. Results showed that accountability of the students who had received P4C instruction was significantly higher than those who had not received such instruction. Thus, P4C instruction using a community of inquiry method is effective in promoting students’ accountability.