اثربخشي روش تدريس جيگ ساو بر خودكارآمدي رياضي و اضطراب رياضي در درس آمار و مدل سازي در بين دانش آموزان علوم انساني دوره دوم متوسطه

The effectiveness of jigsaw teaching methods on mathematics self-efficacy and mathematics anxiety in statistics and modeling lesson among second-grade high school students of humanities

هدف تحقيق حاضر، بررسي اثربخشي روش تدريس جيگ ساو بر خودكارآمدي رياضي و اضطراب رياضي در درس آمار و مدل‌سازي در بين دانش‌آموزان علوم انساني دوره دوم متوسطه مي‌باشد. روش تحقيق از نوع آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه شاهد، و جامعه آماري نيز شامل كليه دانش‌آموزان دختر شاخه علوم انساني مقطع دوم متوسطه در شهرستان اروميه مي‌باشد. به منظور اجراي پژوهش، ابتدا به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي، يك كلاس 36 نفري انتخاب، و به صورت تصادفي اعضاي آن به دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند با انجام پيش‌آزمون براي هر دو گروه، تدريس مباحثي از كتاب آمار و مدل سازي براي گروه كنترل به صورت سنتي توسط معلم مربوطه، و براي گروه آزمايش توسط محقق صورت گرفت. بعد از اتمام ده جلسه آموزش، مجددا دو ابزار ذيل به‌عنوان پس‌آزمون، روي افراد گروه نمونه اجرا شد. براي اندازه‌گيري متغيرها، از مقياس خودكارآمدي رياضي قنبرزاده علمداري و مقياس اضطراب رياضي پليك و پاكر استفاده شد. جهت تحليل داده‌ها از روش­هاي آماري تحليل كوواريانس تك عاملي(آنكوا) و چند متغيري (مانكوا) استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه روش تدريس يادگيري مشاركتي از نوع جيگ ساو بر خودكارآمدي رياضي و كاهش اضطراب رياضي در بين دانش‌آموزان موثر است.

The purpose of the present study was to investigate the effect of jigsaw teaching methods on mathematics self-efficacy and mathematics anxiety in statistics and modeling lesson among second-grade high school students of humanities. The research was an experimental study with control group pretest-posttest design. The population included all the second-grade high school female students of humanities in Urmia. Using multi-stage cluster sampling, the sample was selected (n=36) and assigned into an experimental and a control group. The control group was taught using conventional teaching method by the teacher while the experimental group was taught through cooperative learning methodology by the researcher. At the end of ten sessions of treatment, the previously employed mathematics efficacy scale and mathematics anxiety scale were re-administered on both groups as posttest. To measure the variables, we used mathematics self-efficacy scale by Ghanbarzadeh Alamdari and mathematics anxiety scale by Pelic and Packer. To analyze the data, we used factor analysis multivariate covariance (MANCOVA). As the results revealed, cooperative learning teaching method focusing on jigsaw technique was very effective on the students’ mathematics efficacy and reducing math anxiety.