اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي در انگيزش و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران

The influence of social skills training on motivation and educational progress of female high school students of Tehran

هدف از اجراي پ‍ژوهش بررسي اثر بخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر بهبود عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان شهر تهران بود. با روش پژوهشي نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون از بين كليه دانش‌آموزان پايه دوم دبيرستان دختران منطقه 18 شهر تهران كه مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 94-93 بودند تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان پايه دوم از طريق نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شده و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. ابتدا بر روي دوگروه پرسش­نامه‌ي انگيزش پيشرفت هرمنس اجرا شد، و معدل نوبت اول افراد مشخص شد، سپس بر گروه آزمايش برنامه آموزشي مهارت‌هاي اجتماعي طي هشت‌جلسه يك ساعته انجام و گروه كنترل هيچ برنامه آموزشي دريافت نكردند، در پايان مجدداً پرسشنامه انگيزش پيشرفت هرمنس اجرا و معدل نوبت دوم مقايسه شد. براي تجزيه و تحليل داده­‌ها از آزمون تحليل كواريانس (ANCOVA) استفاده شد. نتايج نشان داد، انگيزش و پيشرفت تحصيلي، گروه آزمايش از دانش‌آموزان كه تحت تاثير آموزش مهارت‌هاي اجتماعي قرار گرفته­ اند نسبت به گروه كنترل، بيشتر است. از يافته­ هاي اين پژوهش مي‌توان براي بهبود پيشرفت تحصيلي و انگيزش پيشرفت دانش‌آموزان استفاده كرد. بنابراين مي‌توان گفت، هدف همه‌ي فعاليت‌هاي آموزشي بهبود انگيزش پيشرفت و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان است كه در سايه آموزش مهارت‌هاي اجتماعي مي­ تواند افزايش معناداري داشته باشد.

The present study aims at investigating the influence of social skills training on motivation and educational progress of high school students of Tehran. Among all second grade high school female students of Tehran (DISTRICT 18) studying in the academic year of 2014-2015, 30 students were randomly selected and classified into two groups of experimental and control through quasi-experimental methodology and pre- and posttests. First, the progress motivation questionnaire of Hermess was run on two groups, and the average of their first semester was identified. Then, the program of social skills training was administered on the experimental group through 8 one-hour sessions while the control group received no training program. Finally, the progress motivation questionnaire of Hermess was readministered and the average of the second semester was identified and compared. In order to analyze the data, we made use of Covariance Analysis (ANCOVA). As indicated by the results of the study, motivation and educational progress were high among experimental group receiving social skills training compared to the control group. The results of the present study can be applied for improving educational progress and motivation of students. All educational activities aiming at improving the progress motivation and educational progress of the students can be significantly increased through social skills training.