اولويت سنجي روش هاي درون يابي فضايي در پهنه بندي مقاومت خاك (مطالعه موردي: شهرك پرواز)

Preference assessment of spatial interpolation methods on soil resistance zoning (Case study: parvaz town)

مطالعات ژئوتكنيكي براي شناسايي خصوصيات فيزيكي خاك در طراحي سازه­ ها از اهميت خاصي برخوردار است. حفر گمانه، نمونه ­برداري و انجام آزمايشات ژئوتكنيكي علاوه بر صرف هزينه و زمان گاهي منجر به تلفات و خسارات جبران­ ناپذيري مثل انفجار لوله­ هاي گاز، واژگوني ساختمان­ هاي مجاور و غيره مي ­شود. در ساختمان­ هاي متعارف مي­ توان با استفاده از روش ­هاي درون ­يابي فضايي بدون انجام آزمايشات لازم اين مشكل را حل نمود. در مطالعه حاضر از روش ­هاي درون­يابي كريجينگ، روش عكس فاصله وزني، توابع پايه شعاعي، چند جمله ­اي جهاني و چند جمله ­اي محلي براي پهنه ­بندي مقاومت مجاز خاك شهرك پرواز استفاده شده است. داده­ هاي مورد استفاده مربوط به مقاومت مجاز خاك 51 حلقه چاه در شهرك پرواز شهر تبريز مي ­باشد. نتايج اعتبارسنجي حاكي از آنست كه از بين روش ­هاي درون ­يابي؛ روش كريجينگ معمولي با مدل كروي با بيش ترين ضريب همبستگي و كم ترين مجاز خاك مي باشد.

Geotechnical studies to identify physical properties of soils is important in designs. Borehole drilling, sampling and geotechnical tests in addition to cost and time may lead to irreparable losses, such as gas pipelines, reversal of nearby buildings and so on. In conventional buildings using spatial interpolation methods can be made to solve this problem without the performing required examinations. In the study, geostatistical methods such as kriging, inverse distance weighted, radial basis functions, local polynomial and global polynomial is used for estimating the allowable resistance. The results indicate that the interpolation methods, ordinary kriging with spherical model with the greatest correlation and least squares error (R2 =NASH=0/94, NRMSE =0/018) is the best method to estimate allowable soil resistance.