ارزيابي جاي پاي اكولوژيك حمل و نقل شهرستان لاهيجان

Assessing the ecological footprint of Lahijan transport

امروزه افزايش جمعيت شهرنشين و درنتيجه آن توسعه مناطق شهري و اتكا به حمل و نقل موجب افزايش مصرف انرژى و ايجاد اثرات مخرب زيست محيطي شده است در نتيجه براي دست يافتن به توسعه پايدار استفاده از ابزارها و روشهاي مناسب جهت بررسي و شناخت پيامدهاي مخرب ناشي از توسعه شهري ضروري است. يكي از اين روشها، ارزيابي جاي پاي اكولوژيك است كه به محاسبه ميزان اثرات منفي هر فرد بر محيط زيست مي‌پردازد. شهرستان لاهيجان بعنوان بزرگ‌ترين شهرستان شرق گيلان و سومين شهرستان پر جمعيت گيلان شاهد افزايش روزافزون جمعيت شهري و در نتيجه توسعه شهري و افزايش استفاده از وسايل حمل و نقل است. هدف اين پژوهش ارزيابي جاي پاي اكولوژيك حمل و نقل شهرستان لاهيجان است و پاسخ به اين سؤال كه آيا فضاي بوم شناختي شهرستان لاهيجان توان تأمين حمل و نقل پايدار شهري را داراست؟ روش تحقيق بر پايه روش توصيفي-تحليلي و استفاده از شاخص جاي پاي اكولوژيك است. يافته‌ها بيانگر اين موضوع هستند كه جاي پاي اكولوژيك حمل ونقل هر فرد ساكن شهرستان لاهيجان برابر 0/8922 هكتار زمين است. باتوجه به جمعيت شهرستان در كل 150325/15 هكتار زمين براي بخش حمل و نقل مورد نياز است كه در مقايسه با ميزان زمين در دسترس، شهرستان لاهيجان داراي 122831/32 هكتار كسري زمين است و اين موضوع بيانگر ميزان فشار وارده بر فضاي بوم شناختي جهت تأمين انرژي مورد نياز حمل و نقل است كه منجر به ناپايداري اكولوژيكي شهرستان لاهيجان مي‌شود.

The increasing population growth and its consequences such as urban development and reliance on the transport system have increased energy consumption and the environmental effects so it is crucial to use to appropriate tools and methods for the study of the destructive consequences of urban development in order to achieve sustainable development. One of these methods is the evaluation of the ecological footprint which calculates the amount of negative effects of each individual on the environment. Lahijan as the biggest city of the east of Gilan and the third most populous city in Gilan is faced with increasing urban population and consequently urban development and increased use of transportation as a result. The aim of this study is to evaluate the ecological footprint of Lahijan transport and it answers to the question of whether the ecological space of Lahijan can provide sustainable urban transport? The method is based on analytical and descriptive method and using the ecological footprint indicator. The results show that the ecological footprint of transport of any person residing in Lahijan is 0/8922 hectares. Considering the total population of the city, equal to 150325/32 hectares of land is required for the transport sector that Compare to the amount of available land, the city has a deficit of land equal to 122831/32 hectares and this represents the amount of pressure on the ecological space to supply energy needed for transportation, which leads to the ecological instability of Lahijan transportation sector.