آزمون مدل علّي افسردگي براساس مؤلفه هاي سبك زندگي با ميانجي گري سلامت اجتماعي

Examining the causal model of depression based on lifestyle components and social health as mediator factor

هدف اين پژوهش آزمون مدل علّي افسردگي براساس مؤلفه‌هاي سبك زندگي با ميانجي‌گري سلامت اجتماعي بود. جامعۀ آماري پژوهش حاضر كليه افراد بالاي 18 سال شهر اهواز بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفيِ چند مرحله‌ايِ خوشه‌اي و براساس برآورد حجم نمونۀ كوكران، از بين آنان 383 نفر انتخاب شدند. داده‌هاي اين پژوهش با استفاده از پرسشنامۀ سبك زندگي ارتقادهنده سلامت والكر و پليركي (1996)، سلامت اجتماعي كييز (2004) و نسخه دوم پرسشنامه افسردگي بك (1996) جمع‌آوري شدند. شيوع افسردگي باليني در جمعيت مورد مطالعه 15٪ بود. نتايج تحليل مسير بيانگر تأييد برازش مدل فرضي پژوهش بود. سبك زندگي با سلامت اجتماعي و افسردگي ارتباط دارد و سلامت اجتماعي نقش واسطه اي در رابطه بين سبك زندگي و افسردگي دارد. همچنين ضرايب تحليل مسير در اين مدل نشان داد تغذيه، مسئوليت‌ پذيري در قبال سلامت، فعاليت جسمي و رشد معنوي اثر مستقيم و غير مستقيم معناداري بر افسردگي دارند

The aim of this study was to test the causal model of depression based on lifestyle with mediation role of social health. The study sample was consisted of all individuals over 18 years old who was selected by multistage random cluster sampling method. Based on the estimated Cochran of the sample, 383 individuals were selected. Instruments for gathering data were health promoting lifestyle questionnaire (Walker and polerrcky, 1996), Keyes social health (2004) and the Beck Depression Inventory II. The prevalence of depression have been estimated 15% in this population. There have associations between life style, social health and depression. Social health has a mediator role in the relationship between life style and depression. Findings of the path analysis also showed that nutrition, responsibility for the health, exercise and spiritual growth had significant direct and indirect effect on depression.