فراتحليلي بر پژوهش هاي حوزه ي حكمروايي شهري در ايران

Meta-analysis on urban governance researches in Iran

در سال‌هاي اخير با مشخص‌شدن ناكارآمدي ابزار و شيوه‌هاي سنتي اداره جوامع شهري، اهميت الگوهاي گذار از حكومت شهري متمركز و سلسله مراتبي، به حكمروايي خوب، غيرمتمركز و مردم‌سالار روند فزاينده‌اي به خود گرفته است. رشد، تعدد و تنوع پژوهش‌هاي علمي منتشر شده در اين حوزه نيز يكي از نشانه‌هاي قابل اتكا براي ضرورت توجه به اين مفهوم است. بر اين اساس پژوهش حاضر با بهره‌گيري از روش فراتحليل و با رويكردي بازنگرانه و كالبدشكافانه، به بازخواني مطالعات علمي حوزه حكمروايي خوب شهري در راستاي برجسته‌سازي قوت‌ها و رفع نواقص و ضعف‌هاي آن مبادرت كرده است. قلمرو پژوهش حاضر، پژوهش‌هاي تدوين شده در قالب مقالات علمي- پژوهشي و علمي- ترويجي در حوزه حكمروايي خوب شهري در داخل ايران است. نتايج حاصل نشان مي‌دهد پژوهش‌هاي حوزه حكمروايي شهري كه با روش‌شناختي توصيفي آغاز شده، اغلب از منظر ماهيت در رده پژوهش‌هاي توسعه‌اي و كاربردي بوده و همين امر اين پژوهش‌ها را به نظريه آزمايي رهنمون كرده، همچنين غلبه روش‌هاي كيفي و توصيف و تحليل درصد استفاده از روش‌هاي استنباطي را در فرآيند تحليل بالاتر برده است. به‌طور كلي تحولات پژوهش‌هاي حوزه حكمروايي شهري با روش‌شناختي توصيفي آغاز شده و دوره تحليل‌هاي كمي را هرچند به‌صورت محدود در شهرهاي بزرگ كشور تجربه كرده است. حال اگر اين پژوهش‌ها بخواهد براي شهرها و نظام‌هاي اداره آن‌ها مفيد واقع شده و مشكلات آن‌ها را برطرف كند، هرچند نتايج و پيشنهادات خلاقانه و كاربردي را نيز تاكنون شاهد بوده‌ايم، اما ضروري است در سايه اتكا به نظريه‌ها و انديشه‌هاي اجتماعي و فلسفي و الگوهاي تبيني و آينده‌نگرانه به رويكردي بوم‌محور روي آورد.

In recent years, due to inefficiency of tradition tools and methods of urban management, the importance of models of transition from centralized and hierarchical government to good, decentralized and democratic governance models have increased. Growth, abundance and variety of published scientific researches in this field is another indication of the need for further research in this field. Therefore, this research reviews scientific researches in the field of good urban governance using meta-analysis method and revisal approach in order to emphasis on their strengths and overcome their weaknesses. The domain of the current research spans researches published in Iranian scientific journals on good urban governance. Results show that researches on good urban governance using descriptive methodology are developmental and applied, thus these researches have been steered to theory-testing. Moreover, the abundance of qualitative and descriptive-analytical methods has increased the use of deductive methods in the analysis process. In conclusion, the evolution of research in urban governance was initiated by descriptive methodology and in a limited scale, have experienced a period of quantitative analysis in metropolises of Iran. Thus, in spite of some applicable and creative proposals in published papers, it is necessary to use local approaches along with emphasizing on social and philosophic theories, and explanative and providential models, if we want these researches to be effective for cities and their management.