ارزيابي قابليت پياده محوري در محدوده ايستگاه مترو تجريش با روش QFD و ANP

Planning and Assessing the Walkability of Tajrish Metro stations by ANP & QFD

امروزه حمل و نقل به‌ويژه حمل و نقل همگاني به‌عنوان يكي از مهم‌ترين عناصر ساختاري بر توسعه شهرها اثرگذار است. با توجه به پيشرفت ناوگان حمل و نقل عمومي به‌ويژه مترو در تهران، ضرورت پرداختن به اصل پياده‌مداري به‌عنوان يكي از اصول چهارگانه توسعه مبتني بر حمل و نقل همگاني[1] به‌عنوان امري مهم و ضروري تلقي مي‌شود. مهم‌ترين مسئله پيش رو در اين رابطه شناخت نيازهاي عابران پياده و نيز الزامات فني مورد نياز استفاده‌كنندگان است. از اين‌رو پژوهش حاضر به استخراج و جمع‌آوري اين نيازها با استفاده از روش گسترش عملكرد كيفيت يا گسترش كاركرد كيفي[2]، در تركيبي از فرآيند تحليل شبكه‌اي[3] مي‌پردازد و با تكيه بر نيازهاي اولويت‌بندي شده، وضعيت پياده‌مداري را در محدوده ايستگاه مترو تجريش ارزيابي مي‌كند. تحليل امتيازات نهايي بيانگر اين مطلب است كه وضعيت اين محدوده در زمينه قابليت پياده مداري باوجود برخي نقاط ضعف در شرايط مطلوبي به سر مي‌برد، به‌طوري‌كه حدود 71.33 درصد از نيازهاي عابران پياده در اين محدوده به‌طور نسبتاً مناسب برآورده مي‌شود. در پايان با تكيه بر مقايسه تحليلي امتيازات اختصاص‌يافته به هر نياز، به ارائه و اولويت‌بندي راهكارها و پيشنهاد‌هاي لازم براي بهبود وضعيت پياده‌مداري محدوده ايستگاه مترو تجريش خواهيم پرداخت.

Nowadays, public transportation system is known as one of the most important elements of urban development. With regard to the development of public transit services, particularly the expansion of Tehran Metro system, necessity of walkability which plays an important role is clearly and noticeable. Although Tehran’s public transportation is an urgent need, this issue has not been regarded as an important need. TOD is a novelty and different approach of traditional theory, with considering four main principles. Accordingly in this study firstly pedestrian needs and ATRs are recognized with the use of library and archives of contexts oriented descriptive and analytical research. Secondly these needs were assessed by Quality function development and also the results of these methods prioritized by Analytic Network Process. Then these (CNs) and (ATRs) around the Tajrish station are assessed by QFD and ANP methods. As a main result the Tajrish station with the implementation rate of two-third of these criteria can be used as one of the most convenient and acceptable station for pedestrians in Tehran.