تبيين نظري اصول محتوايي و مؤلفه‌هاي مبنايي تدوين الگوي بومي (اسلامي– ايراني) مديريت: با تأكيد بر مديريت روستايي

Theoretical Explanation of Content Principles and Basic Components of indigenous (Islamic-Iranian) Management Patterns: Emphasizing on rural management

سكونت روستايي در ايران و مديريت آن پيشينه‌اي به قدمت يك‌جانشيني در كره زمين دارد، اما با وجود اين تجربه طولاني از مشكلات عديده در تنظيم امور جاري خود رنج مي‌برد. عدم وجود يك چهارچوبِ مبنايي براي هماهنگ كردن فعاليت‌هاي مربوط به مديريت روستايي از مهم‌ترين دلايل اين مشكلات است. وجود اين ضعف موجب سردرگمي و آشفتگي در تصميم‌سازي‌ها و تصميم‌گيري‌ها، عدم پذيرش مردم، عدم كارايي و اثربخشي مديريت روستايي شده است. آن‌چه در طراحي اين مباني مورد نياز است آن است كه بايد بر پايه نيازها و انديشه جامعه هدف و دستاوردهاي علمي استوار باشد. بر اين اساس هدف ما در اين مطالعه يافتن مفاهيم مشترك مديريت (روستايي) در دو فرهنگ اسلامي و ايراني و مقايسه آن با اصول علمي رايج مديريت روستايي است. براي دستيابي به اين اهداف برخي منابع مرتبط با مديريت ايراني، مديريت اسلامي، مديريت روستايي و اسناد بالادستي نظام به شيوه اسنادي و با روش تحليل محتواي كمي مطالعه و سپس يافته‌ها با يكديگر مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه مؤلفه عدالت مهم‌ترين اصل در منابع اسلامي و ايراني است كه مغايرتي با اصول علمي نيز ندارد. بر اين اساس بايد ابعاد، شاخص‌ها و شروط مختلف عدالت مبناي تدوين هر الگوي بومي با موضوع مديريت (روستايي) كشور قرار گيرد.