ارزيابي شاخص‌هاي توسعه پايدار شهري با تأكيد بر عدالت در توزيع خدمات (مورد مطالعه: شهر بابل)

توسعه پايدار به مفهوم استفاده­ ي خردمندانه ازمنابع در چارچوبي متشكل از عوامل محيطي، اقتصادي واجتماعي است كه هدف آن جلوگيري ازكاهش و نيز بهبود دادن كيفيت زندگي كنوني ضمن اينكه كيفيت زندگي نسل­هاي آينده حفظ شود.در واقع دستيابي به توسعه پايدار شهري به منظور بهره برداري مناسب از منابع و ايجاد رابط همتعاد لو متوازن ميان انسان، اجتماع و طبيعت كه هدف نهايي برنامه ­ريزان و مديران توسعه شهري مي ­باشد.هدف اصلي تحقيق پاسخ به اين سؤال كه وضعيت توزيع و پراكنش شاخص­ها در بين مناطق 12 گانه شهر بابل جهت دستيابي به توسعه پايدارچگونه است؟روش تحقيق دراين مقاله روش توصيفي-تحليلي است.همچنين جهت دستيابي به اين هدف ازضريب آنتروپي شانون،مدل وايكورو ضريب تغييرات شاخص­ ها براي ميزان توزيع توسعه پايدار و جهت ميزان تاثيرگذاري شاخص­هاي كه منتخب بر روند توسعه پايداردرشهر بابل ازنرم افزار SPSS استفاده شده است. براساس5 شاخص كلي و 44 متغيراز شاخص ­هاي عدالت اجتماعي استفاده شده است.جامعه آماري 12منطقه شهر بابل براساس تقسيمات كالبدي مركز آمار ايران در سال1390 است.نتايج حاصل از مدل پرازش رگرسيوني نشان مي­ دهد كه مناطق دوازده گانه شهربابل ازلحاظ ميزانب رخورداري از شاخص­هاي منتخب توسعه متفاوت بوده همچنين،از بين5 شاخص­ منتخب تنها سه شاخص(كالبدي،درماني و آموزشي و فرهنگي) در روند توسعه پايدار درشهر بابل رابطه معناداري دارد به طوري كه اين سه شاخص تأثير مستقيمي بر روند توسعه پايدار مناطق شهر بابل داشته ­اند. نتايج حاصل از كاربست مدل وايكور نشان مي­ دهد كه مناطق اين شهر از لحاظ ميزان برخورداري از شاخص ­هاي منتخب توسعه متفاوت بوده به طوري كه ازلحاظ برخورداري از شاخص اجتماعي و اقتصادي، منطقه 9، شاخص آموزشي­و فرهنگي منطقه 4، شاخص كالبدي ­­و درماني منطقه 10 و شاخص كيفيت مسكن منطقه 12 داراي بيشترين ميزان برخورداري بوده و ازنظر ميزان محروميت ازلحاظ شاخص­اجتماعي و اقتصادي منطقه 12، شاخص­هاي آموزشي و فرهنگي،كالبدي و كيفيت مسكن منطقه 9 و شاخص درماني منطقه 6 به عنوان محروم ­ترين مناطق ازلحاظ برخورداري ازشاخص­ هاي منتخب مي­ باشند.همچنين درزمينه شاخص ­هاي تلفيقي منطقه 9 به عنوان محروم­ ترين منطقه و منطقه 3 به عنوان برخودارترين منطقه مشخص گرديد.