الگويي براي بالندگي اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه تهران

A model for faculty development at the University of Tehran

اين پژوهش با هدف تدوين الگويي براي بالندگي اعضاي هيئت علمي دانشگاه تهران و با رويكرد آميخته اكتشافي انجام شد. بخش كيفي پژوهش به روش مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و بخش كمّي آن به شيوه توصيفي- تحليلي اجرا شد. نتايج بخش كيفي پژوهش نشان داد كه بالندگي اعضاي هيئت علمي پنج مؤلفه اصلي شامل آموزشي، پژوهشي، خدمات تخصصي، فردي و سازماني و 30 شاخص دارد. نتايج بخش كمّي نشان داد كه از ديدگاه اعضاي هيئت علمي وضعيت كلي بالندگي اعضاي هيئت علمي در دانشگاه تهران بالاتر از ميانگين و نسبتاً مطلوب است، ولي وضعيت دو مؤلفه آن؛ يعني بالندگي خدمات تخصصي و بالندگي سازماني پايين‌تر از ميانگين است.

The purpose of this study was to design a model for faculty development (FD) at the University of Tehran. A mixed exploratory research method was used. In the qualitative phase, semi-structured interviews were employed and in the quantitative phase, a descriptive- analytical method was explored. The results of the qualitative phase showed that the FD has five main components including instruction, research, specialized services, personal, and organizational development and 30 indicators. The results of quantitative phase showed that from the perspective of faculty members, the overall FD at the University of Tehran is above average and relatively favorable but the status of its two components, the development of specialized services and organizational development, are below the average.