ارزيابي نحوه بهره گيري از مفهوم پدافند غيرعامل در طرح‌هاي توسعه و عمران(جامع) شهري

طرح‌هاي توسعه و عمران(شهري) به عنوان يكي از قديمي ترين طرح‌هاي توسعه براي شهرها بيش از چهار دهه است كه در ايران مورد استفاده قرار مي‌گيرد، اين طرح‌ها با هدف توسعه كمي و كيفي در شهرها به ارائه راهبردهايي در افزايش رونق شهرها مورد توجه استدر اين راستا شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران در جهت نيل به هدف فوق الذكر و همچنين تدقيق نيازهاي شهرها در ادوار مختلف به سياست گذاري در اين زمينه و ساير زمينه‌هاي شهري مي‌پردازد، در ساليان اخير و با توجه به افزايش تهديدات نظامي براي شهرها اين شورا لزوم بهره گيري از مفهوم پدافندغيرعامل در طرح‌هاي توسعه و عمران شهري را تاكيد كرده است و در مصوبات مختلف بر تحقق اين مهم در اين مسير گام‌هايي برداشته است، از جمله اين مصوبات لزوم استفاده از مفهوم پدافندغيرعامل در طرح‌هاي توسعه و عمران(جامع) شهري و ناحيه اي، مصوب سال 1383 است. از آن سال شركت‌هاي مشاور نيز در زمينه تحقق امر فوق گام‌هايي برداشته اند كه به دلايل مختلف اين امر به صورت جدي تحقق نيافته است و يا بسيار ضعيف شكل يافته است. اين مقاله با بهره گيري از روش تحليلي- توصيفي به بررسي خلاصه گزارش‌هايي كه به مقوله پدافند غيرعامل در سال‌هاي 1390 تا 1392 مورد بررسي و تصويب در شوراي عالي قرار گرفته است مي‌پردازد و سپس به ارزيابي آنها را در حوزه‌هاي قابل مطالعه در طرح‌هاي جامع مانند؛ كاربري اراضي، حريم، شناسايي اماكن حساس، حياتي و مهم پرداخته است. آنچه در اين زمينه مشهود گشت ارائه مطالب به صورت كلي و در قالب تعاريف عمومي از مفهوم پدافند غيرعامل است و كمتر در اين حوزه شركت‌هاي مشاور به ارائه پيشنهادات و نقشه‌هاي تخصصي روي آورده اندكه علت آن را مي‌توان ضعف شرح خدمات اينگونه طرح‌ها، كم اهميت بودن اين موضوع از نظر مديران و بررسي ضعيف در ارگان‌هاي ذي صلاح،تهيه نشدن سند آمايشي از مفهوم پدافند غيرعامل به عنوان طرح فرادست و چارچوبي براي طرح‌هاي توسعه و عمران شهري، كمبود تبادل نظر و آراء بين دانشگاه و شوراي عالي در جهت رسيدن به چارچوب مفهومي مشترك از پدافند غيرعامل و آشنا نبودن شركت‌هاي مشاور با خواست‌ها و روش‌هاي اجرا از اين مفهوم دانست.