بررسي چگونگي تشريع اذان و اقامه از ديدگاه اهل سنّت و نقد آن

Studying the Way Adhān and Iqāma were Legitimized from the Sunnis Perspective and its Critique

كيفيت تشريع اذان و اقامه از مهم‌ترين مسائل اختلافي ميان فريقين به شمار مي‌آيد. با توجه به اعتقاد مشهور اهل تسنن مبني بر تشريع اذان و اقامه به‌صورت غير وحياني و توسط رؤياي فردي به نام عبدالله بن زيد، اين پرسش به وجود مي‌آيد كه آيا مي‌توان تشريع احكام الهي را با دخالت فرد يا افرادي صحيح دانست؟ پذيرش اين اعتقاد چه نتايجي مي‌تواند داشته باشد؟ در نوشتار حاضر به‌طور خاص به بررسي جايگاه اذان و اقامه در تشريع اسلامي از ديدگاه اهل تسنن و ادلة آنان پرداخته شده است. اعتقاد به اينكه مبدأ اذان و اقامه با وحي نبوده است، با مباني عقلي و نقلي به‌هيچ‌وجه همخواني ندارد. مستندات غير وحياني بودن تشريع، افزون بر ابتلا به ضعف سندي، با يكديگر تعارضات اساسي دارند.

The way adhan and iqama were legitimized is among major matters of disputes between Shi’ites and Sunnis. Considering the well-known Sunni perspective that adhan and iqama were legitimized through dream of a certain ‘Abd Allah b. Zayd in an unrevealed way, a question raises whether legitimization of divine precepts through intermediation of ordinary people is acceptable. Discussing how adhan and iqama were legitimized from the Sunnis perspective and evaluating the proofs argued in this connection, the present essay comes to the conclusion that believing in an unrevealed cause for their legitimization is in opposition to both intellectual and narrative proofs. In addition to suffering inauthentic chains of transmission, the proofs argued for that claim are in explicit contradiction to one another.