بررسي جامعه شناختي حقوق فراملي، جهاني شدن و همبستگي جهاني

The sociological study of transnational law, globalization and global solidarity

در اين پژوهش رابطۀ ميان حقوق فراملي، جهاني‌شدن و همبستگيِ جهاني بررسي شده و از رويكرد‌ كاركردگراييِ ساختيِ تالكوت پارسونز به‌عنوان چارچوب نظري پژوهش استفاده شده است. اين پژوهش مبتني بر اين پيش‌فرض است كه اگر ميان نظام حقوقي و ديگر نظام‌هاي جامعه سازگاري وجود نداشته باشد، در جامعه نابهنجاري پديدار خواهد شد. سپس دربارۀ موضوع حقوقِ فراملي، حقوق طبيعي و حقوق بشر بحث خواهد شد. در پايان، با تلفيق رويكرد كاركردگراييِ ساختي و رويكرد جهاني‌شدن، مي‌توان گفت كه امروزه به دليل گسترشِ روابط بين‌المللي امكان برقراري امنيت و عدالت در سطحِ جهاني بر اساس نظام‌هاي حقوقيِ خاص وجود ندارد و تنها از طريقِ اجماعِ جهاني مي‌توان به آن‌ها دست يافت. سازمان‌هاي حقوقيِ بين‌المللي مي‌توانند نقش مهمي در اين زمينه ايفا كنند. همبستگي جهاني تنها از طريق برقراريِ گفت‌وگوي آزادانه ميان ملت‌هاي مختلف و مشاركت آن‌ها در جامعۀ جهاني امكان‌ پذير خواهد بود.

In current study, the relationship between Transnational Law, Globalization and International Solidarity has been studied, and Talcott Parsons's Structural Functionalism approach has been used as Theoretical Framework. This study is based on the assumption that any inconsistency between the Legal System and other Social Systems can result in Social Anomie. In the next part of the paper, the subject of Transnational Law, Natural Law and Human Rights is discussed. By combining Structural Functionalism approach and Globalization approach, towards the end of the study, the author suggests that because of International Relationships, it is nowadays impossible to establish security and justice over the world based on Particular Legal Systems and they can be reached only through Global Consensus. In this case, International Law Organizations can play an important role. International Solidarity is possible only through free dialogue between different nations and their participation in a Global Community.