بررسي تطبيقي تعويق صدور حكم در حقوق كيفري ايران، انگلستان و فرانسه

A Comparative Study of Deferral of Sentencing in the Criminal Law of Iran, England and France

تعويق صدور حكم از جلوه‌هاي نوين كيفرزدايي و فردي كردن پاسخ به پديدۀ بزهكاري است. خاستگاه اين نهاد، نظام كامن‌لا بوده و از آنجا به كشورهاي ديگر مانند فرانسه وارد شده است. در ايران نيز قانون‌گذار براي اولين بار ضمن قانون مجازات اسلامي 1392ش و با الهام از قانون مجازات فرانسه، اين نهاد را وارد نظام كيفري كرد. هرچند قانون‌گذاران هر سه نظام در پيش‌بيني اين نهاد اهداف مشتركي مانند كيفرزدايي، اصلاح و درمان و بازاجتماعي كردن مجرمان از رهگذر عدم برچسب‌زني مجرمانه را دنبال مي‌كنند، ولي شرايط و ترتيباتي كه در زمان صدور و اجراي آن پيش‌بيني شده متفاوت با يكديگر است. افزون بر اين، در نظام كيفري ايران با وجود الگوبرداري از قانون مجازات فرانسه، برخي از موضوعات مرتبط با اين نهاد پيش‌بيني نشده است. نگارندگان اين مقاله تلاش دارند با رويكرد تطبيقي و با استفاده از روش توصيفي- تحليلي ضمن بيان پيشينۀ نهاد تعويق صدور حكم، مهم‌ترين تفاوت‌ها و اشتراك‌هاي اين سه نظام را بيان كرده، از نكات مبهم قانون مجازات اسلامي ابهام‌ زدايي نمايند.

Deferral of sentencing is one of the new effects of decriminalization and customizing response to offence. The origin of this organ has been from common law system and has been introduced from this point to the other countries such as France. Being inspired by the French Penal Code, the Iranian legislator first introduced this organ into the criminal system of the country by way of the Islamic Penal Code 2013. The legislators of these three countries, the criminal laws of which are examined in this article, have followed some common objectives such as decriminalization, correction, treatment and social reintegration of criminals by avoiding criminal labeling. However, the conditions and arrangements foreseen at the time of its issuance and implementation differ. In addition, in the context of the Iranian criminal system, despite the fact that the Islamic Penal Code has been inspired by the French Penal Code; some of the related matters to this organ are not foreseen. This paper, by adopting a comparative approach and by using a descriptive-analytical method stating the background of deferment of sentencing organ, seeks to explain differences and similarities of these three legal systems and uncover the ambiguities of the Islamic Penal Code of Iran.